Σχετικά με τους υαλοπίνακες

Πάντοτε αναρωτιέμαι πώς η πολεοδομία επιτρέπει να ανεγείρονται οικοδομές με προσόψεις που καλύπτονται εξ ολοκλήρου με υαλοπίνακες, ενώ τούτο θα έπρεπε να απαγορεύεται.  Αυτό είναι κατανοητό να συμβαίνει σε βόρειες χώρες όπου η ηλιοφάνεια είναι εξαιρετικά σπάνια. Σε μία ωστόσο χώρα όπως η Ελλάδα με την τόσο έντονη ηλιοφάνεια ετησίως η κάλυψη των προσόψεων με υαλοπίνακες καταντάει προβληματική για το περιβάλλον. Δεν είναι δυνατόν να  επιτρέπεται να τσουρουφλίζουν την πόλη τα εκατοντάδες κάτοπτρα στο οποία μεταβάλλονται οι υαλοπίνακες όταν αντανακλούν τον ήλιο. Σε ένα  κόκκινο φανάρι της λεωφόρου Βουλιαγμένης, όταν τύχει  να σταματήσει ένα όχημα μέσα στο κατακαλόκαιρο, ο οδηγός αισθάνεται να πυρακτώνεσαι από την αντανάκλαση του ήλιου στα τζάμια ενός καταστήματος «Κωτσόβολος» που βρίσκεται στο απέναντι πεζοδρόμιο. Τις σκέψεις ετούτες μού τις προκαλεί επίσης η νέα όψη της Εθνικής Πινακοθήκης της Ελλάδος που αποφασίστηκε να καλυφθεί από τζαμαρίες ενώ το παλαιότερο κτίριο καλυπτόταν εν μέρει από ορθογώνια μαρμάρινα παραπετάσματα.

      Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com