Το σώμα μας γνωρίζει από μόνο του τους τρόπους για να είναι υγιές

Όλες οι διαδικασίες της εξισορρόπισης της υγείας είναι καταγεγραμμένες στο βιολογικό λογισμικό του. Φανταστείτε ότι καθημερινά σε κυτταρικό επίπεδο, λαμβάνουν χώρα μέσα μας εκατομμύρια αλλοιώσεις οι οποίες επιδιορθώνονται με την επιστράτευση αντιοξειδωτικών και άλλων μικρομηχανισμών κυτταρικής επούλωσης. Αυτοί οι αυτόματοι μηχανισμοί έχουν την ικανότητα να διορθώνουν την πλειοψηφία από αυτές τις βλάβες.

Και τώρα είναι η στιγμή που κάποιος ρωτά: «Και τότε γιατί αρρωσταίνουμε;»

Ασθενούμε και βασανιζόμαστε, γιατί συνειδητά ή ασυνείδητα κάνουμε πράγματα που παρεμβάλουν στην δυνατότητα της αυτοΐασης. Στην περίπτωση της ασθένειας οι βλάβες που προξενούνται γίνονται με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν που το σώμα μας προλαβαίνει να επιδιορθώσει. Σε συνδυασμό με την έλλειψη των απαραίτητων θρεπτικών ουσιών που πρέπει να είναι παρούσες, σαμποτάρεται ο μηχανισμός της αυτοΐασης που το σώμα μας τόσο καλά γνωρίζει και επιθυμεί να φέρει εις πέρας.

Εάν όλοι οι άνθρωποι μιμούνταν τα κύτταρα και την συμπεριφορά τους πόσο καλύτερη θα ήταν η κοινωνία μας; Εάν παραδειγματιζόμασταν από την εσωτερική σοφία του σώματος, πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας;

Οι τρισεκατομμύρια άποικοι του σώματός μας δημιουργούν μικρές τέλειες κοινωνίες, οι οποίες με τη σειρά τους που μοιάζουν μοιάζουν να σχηματίζουν χώρες. Πολλά όργανα μαζί, που συνεργάζονται και εξυπηρετούν μια λειτουργία αποτελούν ένα σύστημα του οργανισμού. Τα εσωτερικά μας συστήματα, πραγματικά θυμίζουν ολόκληρους ηπείρους, που συνυπάρχουν και επικοινωνούν ειρηνικά μεταξύ τους.

Όταν ένα όργανο νοσήσει οι γείτονές του δεν μένουν ποτέ αδιάφοροι. Θα βοηθήσουν με τον τρόπο τους και θα προσπαθήσουν να καλύψουν τα ελλείματα του γείτονά τους τόσο σε λειτουργικό όσο και σε ενεργειακό επίπεδο, έτσι ώστε πάση θυσία να μην χαθεί η γενική ισορροπία και ευρυθμία του οργανισμού στο οποίον ανήκουν. Κανένα όργανο δεν είναι αδιάφορο ή αναρχικό. Εάν ασθενήσει το ήπαρ, τα νεφρά και ο σπλήνας θα φροντίσουν να κάνουν ότι μπορούν για αντικαταστήσουν ένα μέρος του καθαρισμού του αίματος και κάποιες άλλες λειτουργίες.

Και ας αναρωτηθούμε λοιπόν, εμείς άραγε πόσο συγκινούμαστε και τί δράση αναλαμβάνουμε στη θέα του ταλαιπωρημένου γείτονά μας;

Τσίπηρας Αναστάσιος, “Επιστροφή στο Σώμα”, Εκδ. ΔΙΟΝ