Wonder Wheel του Γούντι Άλλεν

Παραμένοντας συνεπής στο ετήσιο ραντεβού του, ο Γούντι Άλεν φέτος μας προσφέρει το Wonder Wheel. Ως συνήθως ο ίδιος αναλαμβάνει το σενάριο και τη σκηνοθεσία ενώ πρωταγωνιστούν η Κέιτ Γουίνσλετ, ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, ο Τζιμ Μπελούσι και η Τζούνο Τεμπλ.

Σε αυτό το δράμα εποχής λοιπόν παρακολουθούμε την ζωή αυτών των χαρακτήρων στο Κόνι Άιλαντ της δεκαετίας του 1950 μέσα από τα μάτια του ναυαγοσώστη Μίκι( Τζάστιν Τίμπερλεϊκ). Ο Χάμπτυ(Τζιμ Μπελούσι) είναι χειριστής ενός καρουσέλ στο λούνα παρκ, η Τζίννι( Κέιτ Γουίνσλετ) γυναίκα του προαναφερθέντος και σερβιτόρα σε ένα μαγαζί και η Καρολάινα κόρη του Χάμπτυ. Μέσα από ερωτικά τρίγωνα, δραματικές και κωμικές καταστάσεις θα δοκιμαστούν οι σχέσεις των χαρακτήρων τόσο με τους άλλους αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό (ειδικά αυτός της Γουίνσλετ).Εμπνευσμένος από την τελευταία εκπληκτική του ταινία, τη “Θλιμμένη Τζάσμιν”, ο Άλεν επιλέγει να μεταφέρει στοιχεία της και σε αυτήν. Πιο εμφανής ομοιότητα αυτή του χαρακτήρα της Τζάσμιν και της Τζίννι. Και οι δύο είναι γυναίκες γύρω στα σαράντα, ανικανοποίητες από τη ζωή που έχουν ευρισκόμενες σε μία δύσκολη κατάσταση, οικονομικά και συναισθηματικά. Όπως μας προϊδεάζει και ο ίδιος ο αφηγητής στο Wonder Wheel οι χαρακτήρες θα έχουν επιθυμίες τις οποίες δε θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν, πράγμα σύνηθες σε ταινία του Άλεν. Δεν είναι επίσης λίγες οι φορές που ο σεναριογράφος γίνεται αυτοαναφορικός, πράγμα που συνηθίζει (όσοι τον παρακολουθούν χρόνια θα καταλάβουν τα σημεία).

Η σκηνοθεσία της ταινίας είναι περιττό να πει κάνεις ότι είναι εξαιρετική. Ο Γούντι Άλεν συντονίζει μία σχετικά μεγάλη για τα δεδομένα του παραγωγή με πολύ καλό production και costume design και πολύ λιγότερα ειδικά εφέ από όσα συνηθίζεται να έχουν οι ταινίες εποχής ( “Μεγάλος Γκάτσμπυ”, “Οι Άθλιοι”). Επιπλέον, χρησιμοποιεί επιδέξια τα χρώματα για να υποδηλώσει τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, κυρίως το πορτοκαλί και το μπλε. Από την πλευρά των ερμηνειών, ο Τζιμ Μπελούσι δίνει την καλύτερη της καριέρας του, η Τζούνο Τεμπλ είναι αρκετά καλή ενώ ο Τίμπερλεϊκ αποδεικνύει ότι η τρομερή ερμηνεία του στο Social Network δεν ήταν τυχαία. Αυτή όμως που ξεχωρίζει είναι αναμφίβολα η Γουίνσλετ. Βάζοντας στην ερμηνεία της την κατάλληλη δόση δυναμισμού και ευαισθησίας καταφέρνει να λάμψει και να ξεχωρίσει ανάμεσα στους δεκάδες γυναικείους χαρακτήρες των ταινιών του Γούντι Άλεν. Υπήρξαν φορές στην ταινία που ο Άλεν θα άφηνε για αρκετή ώρα το πλάνο πάνω στην Γουίνσλετ χωρίς να κόψει έτσι ώστε να αποτυπωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα η ερμηνεία της εξαιρετικής αυτής ηθοποιού. Ο τρόπος ομιλίας, οι εκφράσεις του προσώπου της σε συνδυασμό και με την καλή σκιαγράφηση του χαρακτήρα κάνουν την ερμηνεία της Γουίνσλετ μία από τις καλύτερες της χρονιάς.

Βέβαια το Wonder Wheel δεν είναι μία τέλεια ταινία με τα προβλήματά της να εδράζονται κυρίως στο σενάριο. Αρχικά, ο Γούντι Άλεν επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία μέσω του ναυαγοσώστη Μίκι. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος έχει γνώση όχι μόνο των γεγονότων που ήταν μπροστά αλλά και αυτών που δεν ήταν, πράγμα που δεν βγάζει νόημα. Από την άλλη, η όλη πλοκή της ταινίας δεν είναι μία ιδιαίτερη ή πρωτότυπη σύλληψη. Μάλιστα αυτό είναι στενάχωρο όταν αναφερόμαστε στον σεναριογράφο με τις περισσότερες υποψηφιότητες και νίκες στην κατηγορία πρωτότυπου σεναρίου. Ο Γούντι Άλεν ακολουθεί την συνηθισμένη του συνταγή όσον αφορά τις ρομαντικές ταινίες χωρίς να πάρει ρίσκα όπως στο “Μεσάνυχτα στο Παρίσι”. Σε ένα είδος τόσο τετριμμένο όσο αυτό των ρομαντικών ταινιών χρειάζονται ρίσκα για να είναι κάτι φρέσκο.

Παρά λοιπόν τα σεναριακά προβλήματα, το Wonder Wheel είναι μία ταινία που αξίζει να δει κανείς για την σκηνοθεσία και τις ερμηνείες της.