Η βαθύτερη επιθυμία μας είναι να έχουμε ελευθερία

Οι προσωπικές απόψεις είναι μόνο αυτό ο,τι και αν θεωρείς εσύ σωστό επάνω σέ αυτό το θέμα πού αναπτύσσω, θα συμφωνήσω δεν θεωρώ οτι λέω μία αλήθεια, απλώς κάνω σκέψεις και αύριο μπορεί να είναι διαφορετικές αν έχεις ευτυχία ζήσε εκεί γιατι η ευτυχία υπάρχει πάντοτε εκεί όπου υπάρχει αγάπη, χαρά και παιδικότητα…

Όμως

Η αγάπη είναι μια πύλη

Οι ανούσιες σχέσεις καταστρέφουν την αγάπη, και o συνήθης γάμος σήμερα αποτελεί ασυνείδητα δεσμά:

δεν μπορείς να ζήσεις μόνος σου, αποκτάς λοιπόν εξάρτηση από τον άλλο, ο άλλος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, έτσι κι εκείνος ή εκείνη αποκτά εξάρτηση από σένα. Και μισούμε τον άνθρωπο από τον οποίο είμαστε εξαρτημένοι, αφού κανείς δεν θέλει να εξαρτάται από κανέναν.

Η βαθύτερη επιθυμία μας είναι να έχουμε ελευθερία, απόλυτη ελευθερία – και η εξάρτηση είναι εναντίον της ελευθερίας.

Οι πάντες απεχθάνονται την εξάρτηση και γι΄αυτό ακριβώς καυγαδίζουν συνεχώς τα ζευγάρια, χωρίς να ξέρουν γιατί καυγαδίζουν. Χρειάζεται να σκεφτούν πάνω σε τούτο, χρειάζεται να συλλογιστούν γύρω από αυτό, το γιατί καυγαδίζουν. Τα πάντα αποτελούν μια πρόφαση για καυγά. Αν αλλάξεις τη μια πρόφαση, θα βρεθεί κάποια άλλη΄ αν δεν έχει απομείνει καμιά πρόφαση, τότε θα επινοήσεις προφάσεις, πάντως με κάποιον τρόπο πρέπει να γίνεται καυγάς

Γνώρισες κι εσύ την αγάπη – αλλά όποτε γνώριζες την αγάπη, γνώριζες μόνο μια αγάπη γεμάτη από πάθος και προσκόλληση. Η αγάπη δεν ήταν πραγματικά αγάπη. Η αγάπη σου ήταν ένα πέπλο που έκρυβε το πάθος, την προσκόλληση και το σεξ. Εξωτερικά την ονόμαζες αγάπη, εσωτερικά ήταν κάτι άλλο. Τι επιθυμούσες όταν ερωτευόσουν μια γυναίκα ή έναν άντρα; Η επιθυμία σου ήταν σεξουαλική κι η αγάπη ήταν μόνον ο εξωτερικός διάκοσμος.

Ο γάμος αποτελεί μια προσπάθεια νομιμοποίησης τής αγάπης. Υπάρχει λόγω του φόβου. Σκέφτεται το μέλλον, τα αύριο. Ο άνθρωπος σκέφτεται πάντα το παρελθόν και το μέλλον και λόγω αυτών των συνεχών σκέψεων για το παρελθόν και για το μέλλον, καταστρέφει το παρόν. Και το παρόν είναι η μόνη πραγματικότητα που υπάρχει. Χρειάζεται να ζει κανείς στο παρόν.

Ποιο είναι το μυστικό για να μείνει κανείς ευτυχισμένος και παντρεμένος;

Δεν ξέρω! Κανείς δεν το ήξερε ποτέ. Γιατί να μείνει ανύπαντρος ο Ιησούς, αν ήξερε το μυστικό; Ήξερε το μυστικό τού βασιλείου τού Θεού, αλλά δεν ήξερε το μυστικό πώς να μείνει κανείς ευτυχισμένος κι έγγαμος. Παρέμεινε ο ίδιος ανύπαντρος. Ο Μαχαβίρα, ο Λάο Τσου, ο Τσουάνγκ Τσου, όλοι τους έμειναν ανύπαντροι για τον απλό λόγο ότι δεν υπάρχει κανένα μυστικό αλλιώς αυτοί θα το είχαν ανακαλύψει. Μπόρεσαν να ανακαλύψουν το υπέρτατο στοιχείο – ο γάμος δεν είναι τόσο μεγάλο πράγμα, είναι πολύ ρηχό – γνώρισαν ακόμα και το Θεό, αλλά δεν μπόρεσαν να γνωρίσουν το γάμο.

Ο γάμος είναι ένα πλαστικό λουλούδι.

Η αγάπη είναι ένα πραγματικό τριαντάφυλλο,

αλλά το πραγματικό τριαντάφυλλο είναι όμορφο το πρωί έως το βράδυ θα έχει χαθεί. Κανείς δεν μπορεί να πει πότε θα εξαφανιστεί, πότε θα αρχίσουν να πέφτουν τα πέταλα. Αρκεί ένας δυνατός άνεμος και δεν θα υπάρχει πια. Αλλά το πλαστικό λουλούδι θα υπάρχει΄ με βροχή ή με ήλιο, το πλαστικό λουλούδι θα βρίσκεται εκεί. Μάλιστα, το πλαστικό είναι το μοναδικό μόνιμο πράγμα στον κόσμο.

Ο γάμος είναι ένα πλαστικό λουλούδι – ο γάμος είναι ένας θεσμός. Και ποιος θέλει να ζει μέσα σε ένα θεσμό;

Αν υπάρχει αγάπη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, ο ΓΑΜΟΣ είναι ευλογημένος.

Αν δεν υπάρχει αγάπη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, τότε όλοι σου οι νόμοι βαλμένοι μαζί δεν μπορούν να τους γεφυρώσουν. Θα υπάρχουν τότε χωριστά, θα υπάρχουν τότε σε απόσταση, θα υπάρχουν τότε με συγκρούσεις, θα είναι τότε πάντοτε εμπόλεμοι. Και δημιουργούν κάθε είδους προβλήματα ο ένας για τον άλλο. Είναι κακοί ο ένας προς τον άλλο, γκρινιάζουν μεταξύ τους, είναι κτητικοί ο ένας προς τον άλλο, βίαιοι, καταπιεστικοί, δεσποτικοί, δικτατορικοί.

Ο άντρας ενδιαφέρεται λιγότερο για το γάμο, ενδιαφέρεται πολύ λιγότερο. Για την ακρίβεια, δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Αν συμφωνήσει, θα συμφωνήσει απρόθυμα μόνον – διότι ο γάμος σημαίνει ευθύνη. Ο γάμος σημαίνει δεσμά, ο γάμος σημαίνει ότι τώρα είσαι φυλακισμένος. Τώρα δεν είσαι πια ελεύθερος να πηγαίνεις με άλλες γυναίκες. Για τον άντρα, ο γάμος μοιάζει με φυλακή. Για τη γυναίκα, ο γάμος μοιάζει με ασφάλεια, με εξασφάλιση, ένα σπίτι. Για τη γυναίκα ο γάμος σημαίνει σπίτι και για τον άντρα ο γάμος σημαίνει σκλαβιά. Τελείως διαφορετικές αντιλήψεις, έτσι λοιπόν δρουν διαφορετικά. Αντιλήψεις αλληλοσυγκρουόμενες.

Ο γάμος είναι ένας τρόπος για να αποφύγεις την οικειότητα.

Είναι ένα κόλπο για να δημιουργήσεις μια τυπική σχέση.

Η οικειότητα δεν είναι τυπικό πράγμα. Αν ο γάμος προέρχεται από οικειότητα, είναι όμορφος, αλλά αν ελπίζεις ότι θα προβάλει η οικειότητα μέσα από το γάμο, τότε ελπίζεις μάταια. Φυσικά, ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι, εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν αποφασίσει υπέρ του γάμου κι όχι υπέρ της οικειότητας – γιατί η οικειότητα αποτελεί μεγάλωμα και είναι οδυνηρή.

Ο γάμος είναι πολύ ασφαλής. Δίνει ασφάλεια. Δεν υπάρχει κανένα μεγάλωμα εκεί. Μένεις απλώς κολλημένος. Ο γάμος αποτελεί μια σεξουαλική ρύθμιση…

η οικειότητα αποτελεί την αναζήτηση της αγάπης.

Όταν δεθούν μαζί δυο άνθρωποι, χάνεται η ελευθερία και εμφανίζεται ο θυμός. Όταν χάνεται η ελευθερία, τα πάντα γίνονται άσχημα. Αγάπη σημαίνει να μένει άθικτη η ελευθερία: γάμος σημαίνει ότι εγκαταλείφθηκε η ελευθερία. Παζάρεψες για την μονιμότητα, για την ασφάλεια, και το πλήρωσες αυτό με την ελευθερία.

Ο έρωτας δεν μπορεί ποτέ να αποτελέσει πραγματικά μια σπουδαία βάση για το γάμο, διότι ο έρωτας είναι διασκέδαση και παιχνίδι. Αν παντρευτείς κάποιον από έρωτα, θα απογοητευτείς, γιατί σύντομα θα χαθεί η διασκέδαση, θα χαθεί η αίσθηση τού καινούργιου και θα έρθει μέσα η πλήξη.

Ο γάμος είναι για βαθιά φιλία, για βαθιά οικειότητα. Ο έρωτας υπονοείται εκεί, αλλά δεν είναι μόνο αυτός. Ο γάμος λοιπόν ΠΡΕΠΕΙ να είναι πνευματικός. Είναι πνευματικός.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μπορείς ποτέ να αναπτύξεις μόνος σου. Ακόμα και το δικό σου μεγάλωμα απαιτεί κάποιον στον οποίο θα ανταποκρίνεσαι, κάποιον τόσο οικείο που να μπορείς να ανοίξεις εντελώς προς αυτόν ή αυτήν τον εαυτό σου.