Η Στοργή είναι το βασικό συστατικό επιβίωσης της Ζωής!

Χωρίς αυτήν η ζωή ενεργειακά είναι νεκρή ή σε λανθάνουσα εκφυλισμένη μορφή. Με την Στοργή (η Στοργή εμπεριέχει την Αγάπη και είναι ανώτερη απ’ αυτήν) η ζωή γεμίζει χαρά, ζεστασιά και ικανοποίηση. Με την Στοργή προς όλους, ότι κι αν συμβαίνει και ανεξάρτητα από εξωτερικούς παράγοντες, αποκτάς Δύναμη. Μια δύναμη που μόνο οι αληθινά μεγάλοι άνθρωποι, διαθέτουν. Μια αληθινά Δυναμική Ενέργεια που μόνο αν την βιώσεις αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο της.

Μην ξεχνάς ότι η Στοργή δεν είναι αυτό το χλιαρό και γλοιώδες δούναι και λαβείν που βιώνουμε γύρω μας και αποκαλείται «αγάπη», ούτε εκπορεύεται από την καρδιά, ούτε είναι συναίσθημα. Είναι κατάσταση ύπαρξης η Στοργή και δεν επηρεάζεται από τα συναισθήματα, τις λέξεις ή τις σκέψεις. Η αθανασία και η αιώνια ζωή είναι το μεγάλο όνειρο του ανθρώπου από τους αρχαίους χρόνους. Η λαχτάρα του αυτή τον έκανε να ψάχνει μέχρι σήμερα να ερευνά για το ελιξίριο της αθανασίας.

Για τους αρχαίους Έλληνες το πιο ονομαστό ελιξίριο ήταν τα νερά της Στυγός. Το νερό που δίνανε όρκο οι θεοί. Η Στύγα ήταν µια φοβερή θεότητα, η μεγαλύτερη κόρη του Ουρανού και της Τηθύος, που έμενε στα τάρταρα, στην παγωνιά, απομονωμένη από τους άλλους θεούς που δεν τη συμπαθούσαν. Από τα Τάρταρα (παράγωγο της λέξης τουρτουρίζω) που πίστευαν ότι εκεί ήταν και οι πύλες του Άδη, πηγάζει ο ποταμός Κράθης, στο όρος Χελμός της Αχαΐας. Τα ύδατα της Στυγός συνδέθηκαν με θεολογικές και φιλοσοφικές ιδέες, όπως αυτές από τα Ελευσίνια Μυστήρια και τις Ορφικά Μυστήρια για την μετενσάρκωση. Η Ψυχή ψάχνοντας να βρει το ταίρι της, τον Έρωτα, υποχρεώθηκε από την Αφροδίτη να κουβαλήσει νερό από τη Στύγα. Στα νερά αυτά «βάφτισε» τον Αχιλλέα η μητέρα του η Θέτις και έγινε άτρωτος και αθάνατος, εκτός από την φτέρνα του που δεν βράχηκε ( η «Αχίλλειος πτέρνα») και τον βρήκε εκεί το θανατηφόρο βέλος του Πάρη στην Τροία.

ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ.