Το ημερολόγιο έγραφε 17 Ιουλίου 1902, άλλη μια καυτή καλοκαιρινή μέρα δηλαδή, όταν…

…ο Γουίλις Κάριερ σχεδίασε το πρώτο σύγχρονο σύστημα κλιματισμού, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά μια βιομηχανία που θα βελτίωνε θεαματικά την καθημερινότητα της ανθρωπότητας.

Ο άνθρωπος αποχαιρέτισε τον καύσωνα, τις χαμένες ώρες εργασίας και τις άυπνες νύχτες και ήταν ο Κάριερ αυτός που έπρεπε τώρα να ευχαριστεί. Ήταν το δικό του σύστημα για τον έλεγχο της θερμοκρασίας και της υγρασίας αυτό που θα τα άλλαζε όλα, καθώς και η εταιρία που έφτιαξε το 1915 για να ρίξει στην αγορά το κλιματιστικό του.

Περιττό να αναφερθεί, η Carrier Engineering Company θα γινόταν σύντομα ο μεγαλύτερος κατασκευαστής air condition του κόσμου, πριν εξαγοραστεί τελικά το 1979 από τη United Technologies Corporation.

Όπως έχουν ωστόσο υπαινιχθεί με νόημα οι ιστορικοί της τεχνολογίας, πιθανότατα θα έπρεπε να ευχαριστούμε την μητέρα του Κάριερ για όλα αυτά, καθώς αυτή ενθάρρυνε το χόμπι του μαστροχαλαστή γιου της να αποσυναρμολογεί τα πάντα στο σπίτι για να δει πώς δουλεύουν! Ρολόγια, ραπτομηχανές και κάθε άλλη οικιακή συσκευή δηλαδή, μέχρι να γίνει ο μικρός ξεφτέρι στη μηχανική.

Κι αν οι Ρωμαίοι ήταν αυτοί που χρησιμοποίησαν πρώτοι τον κλιματισμό των κτιρίων τους, περνώντας τα υδραγωγεία τους μέσα από τις επαύλεις, και ακολούθησαν οι άνθρωποι του Μεσαίωνα και ο πρώιμος εξαερισμός των σπιτιών τους, η ανθρωπότητα θα έπρεπε ουσιαστικά να περιμένει το 1902 για να ζήσει από πρώτο χέρι τις πρωτόγνωρες αρετές του κλιματισμού.

Εκείνη την χρονιά, ο Κάριερ επιφορτίστηκε να λύσει το πρόβλημα που προκαλούσαν οι υψηλές θερμοκρασίες και η απίστευτη υγρασία στις μηχανές ενός τυπογραφείου. Ο μηχανικός έλυσε το πρόβλημα, αναγνωρίζοντας ταυτοχρόνως τις πρακτικές συνέπειες της εφεύρεσής του.

Έπεσε όμως πάνω στην οικονομική δυσπραγία, τον Μεγάλο Πόλεμο και την εξίσου Μεγάλη Ύφεση, κι έτσι η εφεύρεσή του δεν θα απογειωνόταν πραγματικά παρά μετά τον Β’ Παγκόσμιο, όταν άρχισε να υιοθετείται μαζικά και σε μεγάλη κλίμακα από τα πάντα: σπίτια, εργοστάσια, καράβια, ακόμα και λεωφορεία!

Σήμερα δεν είναι εύκολο να φανταστούμε τη ζωή χωρίς κλιματισμό, είναι ωστόσο απλό να δούμε πώς άλλαξε η πατέντα του τον κόσμο και την καθημερινότητα. Ο Κάριερ την ονόμαζε εξάλλου «Καιροποιό», ξέροντας προφανώς καλύτερα.

Η ικανότητα που είχαμε πια ως ανθρωπότητα να ψύχουμε θερμά περιβάλλοντα μας επέτρεψε να ζήσουμε σε περιοχές που δεν θα φανταζόμασταν καν παλιότερα, όπως και να ταξιδεύουμε το κατακαλόκαιρο σε μεγάλες αποστάσεις με υποφερτές πια συνθήκες.

Ο ίδιος ο Κάριερ πέθανε το 1950, έχοντας δει την δυναμική της συνεισφοράς του στον κόσμο και πώς μεταμόρφωνε ο κλιματισμός του την οικουμένη. Για τον οποίο πάλεψε φυσικά λυσσαλέα προκειμένου να πείσει τον πλανήτη πως κάτι νέο έβγαινε από τις γρίλιες των συστημάτων του. Και τον έπεισε τελικά. Γεγονός που του αναγνώρισε και το περιοδικό «Time» σπεύδοντας το 1998 να τον συμπεριλάβει στη λίστα με τις 100 σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ού αιώνα…

…ο Γουίλις Κάριερ σχεδίασε το πρώτο σύγχρονο σύστημα κλιματισμού, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά μια βιομηχανία που θα βελτίωνε θεαματικά την καθημερινότητα της ανθρωπότητας.

Ο άνθρωπος αποχαιρέτισε τον καύσωνα, τις χαμένες ώρες εργασίας και τις άυπνες νύχτες και ήταν ο Κάριερ αυτός που έπρεπε τώρα να ευχαριστεί. Ήταν το δικό του σύστημα για τον έλεγχο της θερμοκρασίας και της υγρασίας αυτό που θα τα άλλαζε όλα, καθώς και η εταιρία που έφτιαξε το 1915 για να ρίξει στην αγορά το κλιματιστικό του.

Περιττό να αναφερθεί, η Carrier Engineering Company θα γινόταν σύντομα ο μεγαλύτερος κατασκευαστής air condition του κόσμου, πριν εξαγοραστεί τελικά το 1979 από τη United Technologies Corporation.

Όπως έχουν ωστόσο υπαινιχθεί με νόημα οι ιστορικοί της τεχνολογίας, πιθανότατα θα έπρεπε να ευχαριστούμε την μητέρα του Κάριερ για όλα αυτά, καθώς αυτή ενθάρρυνε το χόμπι του μαστροχαλαστή γιου της να αποσυναρμολογεί τα πάντα στο σπίτι για να δει πώς δουλεύουν! Ρολόγια, ραπτομηχανές και κάθε άλλη οικιακή συσκευή δηλαδή, μέχρι να γίνει ο μικρός ξεφτέρι στη μηχανική.

Κι αν οι Ρωμαίοι ήταν αυτοί που χρησιμοποίησαν πρώτοι τον κλιματισμό των κτιρίων τους, περνώντας τα υδραγωγεία τους μέσα από τις επαύλεις, και ακολούθησαν οι άνθρωποι του Μεσαίωνα και ο πρώιμος εξαερισμός των σπιτιών τους, η ανθρωπότητα θα έπρεπε ουσιαστικά να περιμένει το 1902 για να ζήσει από πρώτο χέρι τις πρωτόγνωρες αρετές του κλιματισμού.

Εκείνη την χρονιά, ο Κάριερ επιφορτίστηκε να λύσει το πρόβλημα που προκαλούσαν οι υψηλές θερμοκρασίες και η απίστευτη υγρασία στις μηχανές ενός τυπογραφείου. Ο μηχανικός έλυσε το πρόβλημα, αναγνωρίζοντας ταυτοχρόνως τις πρακτικές συνέπειες της εφεύρεσής του.

Έπεσε όμως πάνω στην οικονομική δυσπραγία, τον Μεγάλο Πόλεμο και την εξίσου Μεγάλη Ύφεση, κι έτσι η εφεύρεσή του δεν θα απογειωνόταν πραγματικά παρά μετά τον Β’ Παγκόσμιο, όταν άρχισε να υιοθετείται μαζικά και σε μεγάλη κλίμακα από τα πάντα: σπίτια, εργοστάσια, καράβια, ακόμα και λεωφορεία!

Σήμερα δεν είναι εύκολο να φανταστούμε τη ζωή χωρίς κλιματισμό, είναι ωστόσο απλό να δούμε πώς άλλαξε η πατέντα του τον κόσμο και την καθημερινότητα. Ο Κάριερ την ονόμαζε εξάλλου «Καιροποιό», ξέροντας προφανώς καλύτερα.

Η ικανότητα που είχαμε πια ως ανθρωπότητα να ψύχουμε θερμά περιβάλλοντα μας επέτρεψε να ζήσουμε σε περιοχές που δεν θα φανταζόμασταν καν παλιότερα, όπως και να ταξιδεύουμε το κατακαλόκαιρο σε μεγάλες αποστάσεις με υποφερτές πια συνθήκες.

Ο ίδιος ο Κάριερ πέθανε το 1950, έχοντας δει την δυναμική της συνεισφοράς του στον κόσμο και πώς μεταμόρφωνε ο κλιματισμός του την οικουμένη. Για τον οποίο πάλεψε φυσικά λυσσαλέα προκειμένου να πείσει τον πλανήτη πως κάτι νέο έβγαινε από τις γρίλιες των συστημάτων του. Και τον έπεισε τελικά. Γεγονός που του αναγνώρισε και το περιοδικό «Time» σπεύδοντας το 1998 να τον συμπεριλάβει στη λίστα με τις 100 σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ού αιώνα…