ΠΕΡΙ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑΣ
Του εγωισμού καταραμένο γέννημα ποιος δεν σε ξέρει ποιος απ’ τα βέλη σου δεν έχει πληγωθεί με τέχνη στις ψυχές στήνεις καρτέρι προσμένεις θύμα για να αλωθεί. Μαστόρισσα, χωρίζεις τους ανθρώπους σκορπίζεις τη φιλία, τη χαρά φυτεύεις στης ευγένειας τους τόπους αγκάθια αιμοβόρα, κοφτερά.Του ευχαριστώ η φυλακή είσαι η καταχθόνια, δούλους κρατάς τους άμετρούς σου τους πιστούς, κάνεις δυστυχισμένα τους τα χρόνια κι αυτούς απόβλητους και μισητούς. Ξύπνα, αναστήσου από […]