Γλωσσικά τινα (ΙΓ’): το επίρρημα “χαρακτηριστικά”

Τα τελευταία χρόνια έχει πια καταντήσει αφόρητα στερεότυπη η εκ μέρους των εκφωνητών του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης  χρήση του επιρρήματος χαρακτηριστικά προκειμένου ακριβώς να χαρακτηρίσουν τον τρόπο, με τον οποίο απαντούν ερωτώμενες διάφορες σημαίνουσες προσωπικότητες του πολιτικού κυρίως κόσμου. ΄Ετσι ακούμε σχεδόν πάντοτε να λέγεται πώς ο τάδε ή ο δείνα υπουργός απάντησε χαρακτηριτικά. Ο πρωθυπουργός απαντάει στις ερωτήσεις που τού θέτουν πάντοτε χαρακτηριστικά, αλλά κι ο δήμαρχος απαντάει χαρακτηριστικά, και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποκρίνεται χαρακτηριστικά, και οι πολιτευτές αποφαίνονται χαρακτηριστικά, και πάει λέγοντας η χορεία των αποκλειστικά επιφανών προσώπων που μόνο αυτά έχουν, ως φαίνεται,  το προνόμιο να απαντούν χαρακτηριστικά. Κι εγώ μένω πάντοτε με την απορία για το πώς τελικά απάντησε ο τάδε βουλευτής, ο οποίος κατά τον δημοσιογράφο απάντησε χαρακτηριστικά. ΄Αραγε να απάντησε οργισμένα, χαρούμενα, θλιμμένα, θυμωμένα, αλαζονικά, ηλίθια, αγανακτισμένα, αστεία ή κι εγώ δεν ξέρω πώς αλλιώς; Και εν τοιαύτη περιπτώσει, γιατί δεν μάς  το λέει ευθέως ο δημοσιογράφος, ο οποίος είδε το πώς ακριβώς απάντησε ο ερωτηθείς; Γιατί δεν μάς λέει πως ο υπουργός απάντησε π.χ. οργισμένα, εφόσον βέβαια απάντησε με αυτό τον τρόπο, αντί να μας πεί πως απάντησε χαρακτηριστικά;

Φοίβος Ι. Πιομπίνος