Ορθογραφικά (ΙΖ’): τα ομόηχα επίθετα «κενός» και «καινός»

Το επίθετο κενός είναι συνώνυμο του επιθέτου άδειος και υποδηλώνει εκείνον που δεν περιέχει τίποτα (π.χ. οικονομίες βρήκε κενό το κουτί όπου έκρυβε τις οικονομίες του). Εξάλλου σημαίνει αυτόν που δεν έχει καταληφθεί (π.χ. υπάρχει ακόμα ένα κενό δωμάτιο στο ξενοδοχείο), δεν έχει συμπληρωθεί (π.χ. τόσους μήνες μετά το θάνατο του δεσπότη, η μητροπολιτική έδρα των Ιωαννίνων παραμένει κενή), καθώς και εκείνον που στερείται ουσιαστικού περιεχομένου και νοήματος (π.χ. κενές υποσχέσεις / λόγια κενά / η διάλεξή του ήταν ανιαρή και κενή περιεχομένου).
Το επίθετο καινός είναι λέξη αρχαία και σημαίνει νέος. Στην αρχαία γλώσσα το επίθετο καινός δεν αναφερόταν ποτέ σε έμψυχα παρά μόνο σε άψυχα, δηλαδή σε αντικείμενα, και δήλωνε κάτι το νέο, το καινούργιο, το μη παλαιό, το μη γνωστό. Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται σήμερα για να χαρακτηρίσει την Καινή Διαθήκη σε αντιπαράθεση προς την Παλαιά Διαθήκη. Επίσης χρησιμοποιείται στην παροιμιακή φράση «ουδέν καινόν ή κρυπτόν υπό τον ήλιον», η οποία συντίθεται στην πραγματικότητα από δύο φράσεις: τη φράση «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον», που προήλθε από παραφθορά των λόγων του Εκκλησιαστή, και από τη φράση «ουδέν κρυπτόν», που έχει αποσπαστεί από τους λόγους του Χριστού (Λουκ. 8, 17 & Λουκ. 12, 3).

Φοίβος Ι Πιομπίνος  piombinos.blogspot.gr