Για το κτήριο της Αμερικανικής Πρεσβείας

      Τις τελευταίες εβδομάδες συντελείται στην Αθήνα ένα αρχιτεκτονικό έγκλημα και κανείς δεν φαίνεται να συγκινείται  ώστε  να διαμαρτυρηθεί γι΄αυτό μέσα στο γενικό κλίμα της κοινωνικής μας απαξίωσης, μέσα στη διάχυτη κατήφεια που έχει καταλάβει τους πολίτες του κλεινού άστεως.  Πού είναι οι Ενώσεις των Αρχιτεκτόνων, πού είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο,  πού το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, πού η Σχολή Καλών Τεχνών;

        Το περί ού ο λόγος έγκλημα αφορά την  περίφραξη του κτηρίου  της  Πρεσβείας των Η.Π.Α. από ένα ακαλαίσθητο μπετονένιο, γκρίζο τείχος. ΄Ηδη έχει περιβληθεί όλη η πλευρά του οικοπέδου στην οδό Μακεδόνων και συνεχίζεται στην οδό Κόκκαλη.   Το κτίσμα αυτό έχει ανεγερθεί (1957-1960) σε σχέδια του Βάλτερ Γκρόπιους (Walter Gropius, 1883-1969),  περίφημου γερμανού αρχιτέκτονα και  ιδρυτή  του καλλιτεχνικού κινήματος  Μπάουχάους (Bauhaus), σε συνεργασία με τον έλληνα ομόλογό του Π. Σακελλάριο. ΄Οταν εγκαινιάστηκε το κτήριο, βρισκόταν στην κορυφή ενός τεχνητού γήλοφου με τα απαλά πρανή του φυτεμένα με ελληνική χλωρίδα (ελιές, κυπαρίσσια κ.λπ.), ολότελα ανοικτό και προσβάσιμο κι από τους τέσσερις δρόμους πού άλλοτε το περιέβαλαν (η πίσω  οδός Ευζώνων έχει προ πολλού καταργηθεί). Την επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας πρόσοψή του στόλιζε μιά φαρδιά μαρμάρινη κλίμακα, η οποία δεν υφίσταται  εδώ και πάρα πολύν καιρό, αφού η είσοδος γίνεται πια από την οδό Κόκκαλη. Αργότερα, από  το φόβο των τρομοκρατών, το οικοπέδο περιφράχτηκε  με ακαλαίσθητο κιγκλίδωμα από ατσάλινες υψηλές δοκούς, που εμποδίζουν τη θέα του οικοδομήματος. Και τώρα ο μπετονένιος φράχτης έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή σε ό,τι ακόμη απέμενε από το άρχικό όραμα του Γκρόπιους. Καθ’ όσον είμαι σε θέση να γνωρίζω υφίσταται νόμος περί προστασίας των μνημείων της νεώτερης αρχιτεκτονικής. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν ένα τέτοιας περιωπής εμβληματικό οικοδόμημα, ένα αθηναϊκό αρχιτεκτονικό κόσμημα της δεκαετίας του ’60, κτισμένο μέσα στο πνεύμα του διεθνούς φορμαλισμού ή νεο-ιστορισμού, να μην έχει ανακηρυχθεί δια νόμου διατηρητέο και απεναντίας να υφίσταται τέτοιαν απαράδεκτη κακοποίηση,για να μην  τη χαρακτηρίσουμε ως βανδαλισμό;  Και ποιός επιτρέπει αυτό το ανοσιούργημα; Θα μού πείτε όμως ότι  εξίσου τεράστια κι απαράδεκτη   κακοποίηση  έχει επίσης υποστεί και εξακολουθεί να υφίσταται το κεντρικό κτίριο του τέως Ανατολικού Αερολιμένα του Ελληνικού, το οποίο οικοδομήθηκε (1959-1963)  σε σχέδια του διάσημου αμερικανο-φινλανδού  αρχιτέκτονα Σααρίνεν (Eero Saarinen, 1910-1961), χωρίς κανείς να ξεσηκώνεται, να κινητοποιείται  για να τό προστατέψει. ΄Οταν η οικονομική κρίση  ταλανίζει κι εξουθενώνει τόσον καιρό τον ελληνικό λαό, όταν ο  χρηματοπιστωτικός πόλεμος μαίνεται στο μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης, με τα κτήρια θ’ ασχολούμαστε τώρα;

                  Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.blogspot.com