Μοιχεία, η ανάμειξη καλού-κακού

Εκείνο που ουσιαστικά παίζεται και κρίνει την πνευματική μας κατάσταση δεν είναι ούτε η αδυναμία, ούτε τα ελαττώματα, ούτε οι αμαρτίες-αστοχίες μας. Είναι η μοιχεία που συντελείται από την άνομη σχέση του νου με την ψυχή, μέσω της ανάμειξης του «καλού» με το «κακό», η οποία βιώνεται ως διάσταση ανάμεσα σ’ αυτό που σκεφτόμαστε και σε εκείνο που στο βάθος θέλουμε. Αυτή η μοιχεία είναι εντέλει η μόνη μας αμαρτία: η αποστασία από την καθαρότητα του φωτός. Η πνευματική μοιχεία είναι η ανάμειξη αυτού που δεν αναμειγνύεται! Η ψυχή εντούτοις αγωνίζεται ώστε να θυμηθεί ο νους, μέσα από τον χρυσό ζωής αγέρα, τον ουράνιο ψίθυρο της ιλαρότητας, την δυνατότητα για το καθαρό φως, την χαρά και την χάρη της ζωής!