Υπάρχουν κάποιοι σταθμοί του μετρό και του ηλεκτρικού που φέρουν το όνομα κάποιου αγίου ή κάποιας θρησκευτικής εορτής. ΄Ετσι, στή γραμμή 1 (πράσινη) έχουμε τους σταθμούς: «΄Αγιος Νικόλαος», «΄Αγιος Ελευθέριος» και «Νεραντζιώτισσα». Στή γραμμή 2 (κόκκινη) έχουμε τους σταθμούς: «΄Αγιος Αντώνιος», «΄Αγιος Ιωάννης» και «΄Αγιος Δημήτριος». Στη γραμμή 3 (μπλε) έχουμε τους σταθμούς: «Ευαγγελισμός» και «Αγία Παρασκευή». Με αυτό τον τρόπο θά έλεγε κανείς πως οι γραμμές του μετρό αποκτούν θεία προστασία, κάλυψη. Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί το γεγονός αυτό εξοργίζει κάποιους συμπολίτες μας. Προ καιρού άκουσα στο ραδιόφωνο την καθόλα αξιόλογη κυρία Πιπιλή να επισημαίνει θυμωμένη το γεγονός. ΄Ισως βρίσκει, ως φαίνεται, πιο σίκ τις ονομασίες “Μέγαρο Μουσικής”, Μοσχάτο”, “Πλατεία Βικτωρίας”, ‘Κατεχάκη” ή “Δουκίσσης Πλακεντίας”, και μπανάλ την ονομασία “Ευαγγελισμός”. Ξεχνάει όμως πως οι μέχρι πρόσφατα πρόγονοί μας εξαγίασαν και συνάμα έθεσαν υπό υψηλή προστασία κάθε ραχούλα, κάθε λοφάκι, κάθε κορφοβούνι, κάθε ακρογιάλι και κάθε βραχονησίδα ανεγείροντας ταπεινά, ασβεστωμένα εξωκλήσια, φαινόμενο παγκοσμίως μοναδικό. Στην αποϊεροποιημένη όμως εποχή μας και για την εκκοσμικευμένη πλέον νοοτροπία μας η παραμικρότερη νύξη του Ιερού ενοχλεί, στην καλύτερη περίπτωση, κάποιους «ελεύθερα» σκεπτόμενους ή θίγει την αισθητική τους.
Σχολιάστε το άρθρο (0)