«Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» Η ταινία του Αστέρη Κούτουλα από τις 25 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους

Από το γεµάτο εναλλαγή ιστορικό και ακατέργαστο οπτικό υλικό των περίπου 600 ωρών που γύρισε σε διάστηµα 30 ετών, ο Αστέρης Κούτουλας συµπυκνώνει µέσα σε µιάµιση ώρα στιγµές που παρουσιάζουν την αυθεντική εικόνα του «πνευµατικού αναρχικού» Μίκη Θεοδωράκη.

Ο δηµιουργός παντρεύει στην ταινία του πολλές προσωπικές στιγµές του καλλιτέχνη µε ιστορικό υλικό, πλάνα τεκµηρίωσης µε µυθοπλασία και τη µουσική του Θεοδωράκη µε τον αντίκτυπό της σε νέους καλλιτέχνες της κλασικής µουσικής, της τζαζ, της electro ή της rap.

Μια ταινία-δοκίµιο, που δεν ακολουθεί µια χρονολογική σειρά, αλλά παρουσιάζεται σε µια ιδιόµορφη χρονική µίξη επιτρέποντας στον θεατή να ζήσει συναρπαστικές, εύθυµες, µυστηριώδεις, αλλά και πολύ χαρακτηριστικές στιγµές από την «on the road» ζωή ενός µοναδικού και χαρισµατικού καλλιτέχνη.

Στο παράλληλο σύµπαν της ταινίας –εµπνευσµένης από τη µυθιστορηµατική αυτοβιογραφία του Μίκη Θεοδωράκη– οι σκέψεις γίνονται εικόνα, προβληµατισµοί, πίνακες µιας αγνής θεότητας, µιας ερωτικής ιερότητας, µιας µυστηριακής αγάπης.

Η ταινία βγαίνει στις αίθουσες στις 25 Οκτωβρίου.

Συντελεστές/Ηθοποιοί (επιλογή):
Μίκης Θεοδωράκης
Marina – Sandra von Ruffin
Akar – Στάθης Παπαδόπουλος
Panaretos – Carlos Rodriguez
Sofia Pintzou, Rafika Chawishe, Άννα Ρεζάν, Maria Kousouni, Kat Voltage, Katharina Hein, Inka Neumann, Rosa Merino Claros, Stella Kalafati, Constantine Isaiah, Marilyn Rose κ.ά.

Μουσικοί (επιλογή):
Air Cushion Finish, Αλέξια, Anna RF, Bejarano & Microphone Mafia, Çiğdem Aslan, Deerhoof, Francesco Diaz, Γιάννης Ζώτος, Γιώργος Θεοδωράκης, Κώστας Θωμαΐδης, Eves Karydas, Johanna Krumin, Zülfü
Livaneli, Melentini, Γιώργος Νταλάρας, Πέτρος Πανδής, Μαρία Παπαγεωργίου, Dulce Pontes, Henning Schmiedt, Sebastian Schwab, Μαρία Φαραντούρη κ.ά.

Λίγα λόγια από τον Μίκη 

Η µεγάλη ποικιλία του µουσικού µου έργου ήταν ο συνεκτικός καµβάς και συγχρόνως το αίνιγµα που έπρεπε να λύσει ο σκηνοθέτης Αστέρης Κούτουλας στην καινούργια του
ταινία ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ, ώστε από αυτή την φανταστική ποικιλία τόπων, ανθρώπων και ήχων να συνθέσει ένα ενιαίο και αυτοτελές έργο.

Κιόλας µέσα από το πρώτο έργο του Αστέρη, το ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΗΔΕΙΑ (Recycling Medea), διέκρινα την ιδιαίτερη προσωπική του µατιά, που πραγµατικά ήταν
µια ευτυχής έκπληξη για µένα, γιατί µου αποκάλυπτε εντελώς νέους εκφραστικούς τρόπους στη διαχείριση της ζωής και του έργου µου.

Σας διαβεβαιώ, ότι αυτή η παραδοχή δεν ήταν εύκολη για µένα λόγω του όγκου του έργου µου και της πολυτάραχης ζωής µου µέσα από τους δύσκολους δρόµους της σύγχρονης
ιστορίας µας. Κι ακόµα γιατί ήταν επόµενο να έχω καταλήξει στους δικούς µου προσωπικούς κωδικούς ως προς την φιλοσοφία και την αισθητική, όπως σµιλεύτηκαν µέσα από τις εµπειρίες και τις σκέψεις µου.

Αντιθέτως όµως, θα έλεγα ότι αντί να µε απωθήσουν οι νέοι ορίζοντες που άνοιγε µε βάση τη ζωή και το έργο µου στον τοµέα της κινηµατογραφικής σκηνοθεσίας, µε πλούτισαν ψυχικά, πνευµατικά και διανοητικά, γιατί µε βοήθησαν να δω τον εαυτό µου και το έργο µου µε το ανανεωµένο και τολµηρό βλέµµα του σήµερα και του αύριο.

Θα ‘λεγα ότι αυτή η προσέγγιση µε κάνει να νοιώθω νέος ανάµεσά σας, καθώς συντρίβει τα δεκάδες χρόνια µε τα οποία µε έχει φορτώσει η αδάµαστη ζωή µου.

Μίκης Θεοδωράκης

Σηµείωµα Σκηνοθέτη

Το «Ταξιδεύοντας µε τον Μίκη» στην πραγµατικότητα παρουσιάζει την γέννηση µιας ταινίας από το πνεύµα της µουσικής.
Ως παιδί προσφύγων του ελληνικού εµφυλίου, µεγάλωσα µε την µουσική του Θεοδωράκη και τους στίχους του Ρίτσου και του Ελύτη.
Για µένα ως Έλληνας της διασποράς, η «Ελλάδα της Τέχνης» υπήρξε ανέκαθεν το «σπίτι» µου, η «πατρίδα» µου.

Το «Ταξιδεύοντας µε τον Μίκη» συνοψίζει µια οπτική προσέγγιση, µια «καταδίωξη», την δηµιουργία ενός πεδίου στον ορίζοντα µέσα, πέρα, προς και από τον κόσµο του µεγάλου Έλληνα συνθέτη.Είναι µια υβριδική ταινία για µια υβριδική ζωή, που τρέχει υποδειγµατικά µεταξύ δύο αντίθετων πόλων: της περιφέρειας και του κέντρου, της Ελλάδας και της Γερµανίας, της Ευρώπης και των άλλων ηπείρων, των ιδιωτικών στιγµών και της δηµόσιας παρουσίας, του ασπρόµαυρου και του έγχρωµου, της προσωπικής γκαρνταρόµπας (backstage) και της µεγάλης σκηνής. Ως καλλιτέχνης του Βερολίνου είχα πάντα µπροστά στα µάτια µου το Τείχος και γυρισµένη την πλάτη µου στην βερολινέζικη ουδέτερη ζώνη (No Man’s Land). Το «Ταξιδεύοντας µε τον Μίκη» ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστηµα.

Αστέρης Κούτουλας

Δείτε το τρέιλερ