Το ενιαίο της ζωής πάνω στη Γη

Ο καθένας μας έχει δύο γονείς, τέσσερις παππούδες και οκτώ προπαππούδες και ούτω καθ’ εξής. Ο αριθμός των προγόνων μας διπλασιάζεται κάθε φορά που πηγαίνουμε κατά μία γενεά προς τα πίσω στο ανθρώπινο γενεαλογικό δέντρο. Ακολουθώντας αυτή τη λογική, αν ανατρέξουμε τριάντα έξι μόνο γενεές προς τα πίσω, ο αριθμός των προγόνων μας θα ανέρχεται στον αριθμό 2³⁶, ήτοι σε 70 δισεκατομμύρια πρόσωπα. Δεδομένου ότι είκοσι τέσσερα χρόνια κατά μέσον όρο χωρίζουν τη μία γενεά από την επόμενή της, το να ανατρέξουμε το χρόνο προς τα πίσω κατά τριάντα έξι γενεές αντιστοιχεί σε 900 περίπου χρόνια, δηλαδή καταλήγουμε στο έτος 1100. Αν ανατρέξουμε ώς το έτος 0, ώς τη γέννηση δηλαδή του Χριστού, ο αριθμός των προγόνων μας θα πρέπει θεωρητικά να ανέρχεται σε 1 εκατομμύριο δισεκατομμύρια δισεκατομμύρια (ήτοι στον αριθμό 10²⁴).  Ο αριθμός ετούτος είναι βέβαια πολύ υψηλότερος από τον συνολικό αριθμό των 50 δισεκατομμυρίων ατόμων που υπολογίζεται πως έζησαν ποτέ πάνω στη Γη από τη χαραυγή της ανθρωπότητας.Τούτο μάς λέει ότι κανείς μας δεν μπορεί να έχει ένα γενεαλογικό δέντρο τελείως διαφορετικό από εκείνo των άλλων. Αφού λοιπόν ο ανθρώπινος πληθυσμός μειώνεται εντυπωσιακά όσο περισσότερο ανατρέχουμε προς τα πίσω, το αναπόφευκτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι απαξάπαντα τα παρόντα αυτή τη στιγμή επί της Γης άτομα προέρχονται από έναν κοινό πρόγονο (βλ. τον Αδάμ και την Εύα της Γένεσης). Τούτο επιβεβαιώνεται από τους ανθρωπολόγους που μάς λένε ότι όντως καταγόμαστε από μία μακρινή πρόγονο που έζησε στην αφρικανική σαβάνα πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια και που την ονόμασαν Λούσυ.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com