Γελοίο κράτος

Πάνω από τριάντα χρόνια είχαν να ασφαλτοστρωθούν δύο κεντρικοί δρόμοι στους Αμπελοκήπους της Αθήνας, πρωτεύουσας -αν δεν το γνωρίζετε- μιας ευρωπαϊκής χώρας. Ο ένας, η Δημ. Σούτσου, ενώνει τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας με τη λεωφόρο  Αλεξάνδρας, αφήνοντας δεξιά του την Πλατεία Μαβίλη. Ο δεύτερος, η Δορυλαίου με την προέκταση της την οδό Λ. Σκοπετέα, ενώνει τη λεωφόρο  Βασιλίσσης Σοφίαςμε τον περιφερειακό του Λυκαβηττού, αφήνοντας αριστερά του την Πλατεία Μαβίλη. Οι δρόμοι αυτοί ήταν σε αθλιότατη κατάσταση  όλο λακκούβες και μπαλώματα, κι ας περνούν καθημερινά από αυτούς ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών και οι κατά καιρούς υψηλοί προσκεκλημένοι της αμερικανικής πρεσβείας, το κοινό του Μεγάρου Μουσικής και οι θαμώνες των γύρω μπαρ. Μία εβδομάδα πρίν από τις δημοτικές εκλογές εδέησε η πολιτεία να ασφαλτοστρώσει τις εν λόγω δύο οδούς, και όλοι οι περίοικοι καθώς και οι περαστικοί οδηγοί υποστήκαμε αγόγγυστα επί μέρες τη σχετική ταλαιπωρία  με την ελπίδα της επί τέλους βελτίωσης του οδοστρώματος, η οποία και επιτεύχθηκε  μετά κόπων και βασάνων. Η χαρά μας όμως δεν ήταν το πεπρωμένο της να διαρκέσει πολύ. Από το Σάββατο 20 Ιουλίου  συνεργεία άρχισαν να ανασκάμπτουν, αποκλειστικά και μόνο τις δύο ακριβώς αυτές  οδούς προκειμένου, όπως μάς ανακοινώθηκε,  να περάσουν οπτικές ίνες. Και γιατί τότε δεν το έπραξαν πριν ασφαλτοστρωθούν οι οδοί,  ώστε να μην αφήσουν πίσω τους   τα μπαλώματά τους; Τι να περιμένεις όμως από ένα γελοίο κράτος, που δεν σέβεται τους πολίτες του;

      Φοίβος Ι. Πιομπίνος     piombinos.com