Γλωσσικά τινα (ΣΟΖ’): οι λήγουσες σε -ποίηση λέξεις

Στις μέρες μας έχει καταντήσει μάστιγα η επινόηση των πιο απίθανων σύνθετων θηλυκών ουσιαστικών με δεύτερο συνθετικό τη λέξη ποίηση, προκειμένου να δηλωθεί κάποιου είδους πραγματοποίηση. Στις περισσότερες περιπτώσεις το αποτέλεσμα ακούγεται γελοίο. Ενδεικτικά ας αναφερθούν μερικά παραδείγματα αντλημένα από τις σελίδες του Τύπου: αισθητοποίηση, απογραφειοκρατοποίηση (!), αναγνωσματοποίηση (!), ανεξαρτοποίηση, ανθρωποποίηση (αντί του εξανθρωπισμού), ανωτατοποίηση, αποκρατικοποίηση, αποναζιστικοποίηση, αποριζοσπαστικοποίηση (!), αποστρατιωτικοποίηση, αυτοθυματοποίηση (!),  βιομηχανοποίηση (αντί της εκβιομηχάνισης ή του εκβιομηχανισμού), γκετοποίηση, δημοκρατικοποίηση (αντί του εκδημοκρατισμού), ειρηνοποίηση (αντί της ειρήνευσης), εκλογικοποίηση (αντί της εκλογίκευσης),  ελασματοποίηση, ελληνοποίηση (αντί του εξελληνισμού), εμπορευματοποίηση,  εντατικοποίηση, επαγγελματοποίηση, επαναεριοποίηση (!), επικαιροποίηση, επιστημοποίηση, εργαλειοποίηση (!), ευαισθητοποίηση, ηλιθιοποίηση (!),  ισλαμοποίηση (αντί του εξισλαμισμού), καθετοποίηση,  μαζικοποίηση, μαζοποίηση, μελοδραματοποίηση, ομαλοποίηση (αντί της εξομάλυνσης), πιληματοποίηση, προβατοποίηση (!), σαλαμοποίηση (!), σοβαροποίηση (!), σοσιαλιστικοποίηση, υποκειμενοποίηση (!), υπουργοποίηση. Τελικά,  αυτό που οι νεοτεριστές θέλουν να δηλώσουν προσθέτοντας σε κάποιες λέξεις ως δεύτερο  συνθετικό τη λέξη ποίηση, το κατορθώνει καλύτερα η απάλειψη του εν λόγω συνθετικού και αντ’ αυτού η προσθήκη της πρόθεσης εκ-/εξ– ως πρώτου συνθετικού στην αρχή της λέξης.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com