Φοίβος Πιομπίνος

Γλωσσικά τινα (292): οι λέξεις «μετενσάρκωση» και «μετεμψύχωση»

today22 Μαΐου, 2019

Background
share close

     Τελευταία είθισται να συγχέονται οι σημασίες  των λέξεων μετενσάρκωση και μετεμψύχωση.   

      Η δοξασία της  μετενσάρκωσης ή παλιγγενεσίας αναφέρεται στην πίστη  πως η αθάνατη, άφθαρτη ψυχή του ανθρώπου ακολουθεί κύκλο «ενσαρκώσεων», καταλαμβάνοντας πολλά διαφορετικά  αποκλειστικά και μόνο  ανθρώπινα σώματα στο χώρο και το χρόνο και ζώντας πολλές  διαφορετικές ζωές με σκοπό την επαναφορά της στην αρχική «Πηγή». Ο κύκλος γέννησης-θανάτου εξυπηρετεί την εξελικτική πορεία της ψυχής, η οποία, αφού συγκεντρώσει εμπειρίες και γνώση, αναπτύσσει βαθμηδόν τις λανθάνουσες μέσα στον άνθρωπο  θείες δυνάμεις και ιδιότητες, απελευθερώνεται τελικά από αυτόν τον κύκλο και ενώνεται με την παγκόσμια συνειδητότητα, της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι. Οι πνευματικές ιδιότητες που αποκτήθηκαν σε προηγούμενες ενσαρκώσεις επανέρχονται ως έμφυτες στην επόμενη ενσάρκωση κι έτσι βαθμηδόν ο κατώτερης οντότητας άνθρωπος καθίσταται πνευματικώς ανώτερος.

    Η θεωρία    της μετενσάρκωσης υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων ευρύτατα διαδεδομένη στους Ινδούς, τους Αιγύπτιους και τους ΄Ελληνες. Τη βρίσκουμε στις διδασκαλίες του Πυθαγόρα, των ορφικών, του Εμπεδοκλή, του Πλάτωνα, των νεοπλατωνικών και νεοπυθαγορείων, των γνωστικών, στη θρησκεία των Δρυϊδων, στη Γαλατία καθώς και στη μεταφυσική Καβάλλα. Επίσης στα νεότερα φιλοσοφικά συστήματα του Παράκελσου, του θεόσοφου Ιάκωβου Μπαίμε, του Λάιμπνιτς και του Γκαίτε. ΄Ομως οι μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός) απορρίπτουν αυτή τη δοξασία, την οποία είχε ωστόσο αποδεχτεί ο Χριστιανισμός στα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του και την οποία  πρέσβευε και ο Ωριγένης.

      Παράλληλα προς την περί μετενσαρκώσεως θεωρία υπήρξε στους Αιγυπτίους η περί μετεμψυχώσεως διδασκαλία.  Η μετεμψύχωση αναφέρεται στη μετάβαση ψυχής από ένα σώμα σε άλλο μετά τον φυσικό θάνατο. Ειδικότερα, στην ινδουιστική θρησκεία, αναφέρεται στην αντίληψη κατά την οποία η κάθε ψυχή εγκαθίσταται διαδοχικά στα σώματα ανθρώπων ή ζώων, ακόμα και φυτών, κατά τη διάρκεια πολλών ζωών, μέχρις ότου εξαγνιστεί τελείως και φτάσει στην τελειότητα, οπότε και ενώνεται ή ταυτίζεται με το Θείον. Η θρησκευτική σημασία της έγκειται στο ότι θεωρείται ότι γίνεται για αμαρτήματα θρησκευτικά και ηθικά και ότι κατ΄ακολουθίαν είναι ένα είδος κάθαρσης και απολύτρωσης. Η επί της γης ευτυχία ή δυστυχία θεωρείται ως αμοιβή ή ποινή για τις σε κάποιον πρότερο  βίο πράξεις.

     Ανακεφαλαιώνοντας, η μεγάλη διαφορά των ως άνω δύο δοξασιών έγκειται στο  ότι η μετενσάρκωση προϋποθέτει τη μετάβαση της ανθρώπινης ψυχής σε ανθρώπινες μόνο υπάρξεις θεωρούμενες ως μάλλον εξελιγμένες οντότητες, ενώ η μετεμψύχωση θεωρεί πως η ανθρώπινη ψυχή μπορεί μετά θάνατον να εισέλθει όχι μόνο σε ανθρώπινα σώματα αλλά και σε σώματα ζώων, ακόμα και σε φυτά.

      Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com

Συντάκτης: New Generation Radio

Rate it

Σχολιάστε το άρθρο (0)

Αφήστε το σχόλιό σας

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *


[wpens_easy_newsletter firstname="no" lastname="no" button_text="Εγγραφή"]

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

0%