Γλωσσικά τινα (294): γλωσσικές βαρβαρότητες

       ΄Εχουμε μία πάρα πολύ ωραία λέξη, τη λέξη παραλία με τα τρία άλφα της, το τραχύ ρω και το γλυκύτατο λάμδα. Αργότερα τη μετατρέψαμε, μέσα σ΄ένα εσφαλμένο πνεύμα διεθνοποίησης, προς  χάριν των τουριστών, στη γαλλική πλαζ που δεν είναι και τόσο κακόηχη με το λάμδα και το άλφα της.  Τα τελευταία ωστόσο χρόνια τη μετονομάσαμε σε μπιτς, που εμένα μου θυμίζει βρισιά ή φτύσιμο.

      Προκειμένου για εκθέσεις ζωγραφικής ή προβολές ταινιών ενός σημαντικού κινηματογραφικού σκηνοθέτη, τελευταία  έχει γίνει του συρμού η δύσκαμπτη λέξη ρετροσπεκτίβα, ενώ έχουμε τη θαυμάσια λέξη αναδρομική. Πάμε, λοιπόν, να δούμε λόγου χάριν την αναδρομική (έκθεση) και όχι ρετροσπεκτίβα του Γιάννη Μόραλη.

       Η βαρβαρότερη όμως λέξη, που πληγώνει το δικό μου τουλάχιστον αισθητήριό, είναι εκείνο το απαράδεκτο ρήμα ιντριγκάρω που το χρησιμοποιούν κάποιοι ψευτοδιανοούμενοι αντίθετα από την ετυμολογική του έννοια που σημαίνει δολοπλοκώ, μηχανορραφώ, ραδιουργώ. ΄Ετσι π.χ. ακούμε να λέγεται από εκκολαπτόμενους ηθοποιούς πως τους ιντριγκάρει  να παίξουν στο αρχαίο θέατρο της  Επιδαύρου ή από έναν μεταφραστή πως τον  ιντριγκάρει να ασχοληθεί με τα σονέτα του Σαίξπηρ. Όμως υπάρχει ικανός αριθμός ελληνικών ρημάτων  για να πουν το ίδιο πράγμα, όπως διεγείρω,  εξάπτω, ερεθίζω, ανάβω κ.λπ.

        Φοίβος Ι. Πιομπίνος     piombinos.com