Γλωσσικά τινα (ΣΞΕ’): περί του χαιρετισμού «καλησπέρα»

Πάντοτε μου προκαλείται αμηχανία όποτε με χαιρετούν με ένα  «καλησπέρα», ενώ είναι μέρα μεσημέρι και ο ήλιος μεσουρανεί, πυρακτώνοντας  τη φύση με τις φλογερές ακτίνες του, έτσι που  μόνο εσπερινό δεν είναι το φώς. Φαίνεται πως οι περισσότεροι  άνθρωποι έχουν ξεχάσει στις μέρες μας  τι σημαίνει η λέξη εσπέρα. Κι όμως στα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι πολύ καλά πως στις πρώτες μεταμεσημβρινές το καλοκαίρι  ώρες όλοι χρησιμοποιούσαν αντί του «καλησπέρα» το «χαίρετε». Εγώ πάντως, όπως και πολλοί συνομήλικοί μου, εξακολουθώ  να χρησιμοποιώ τό ορθό «χαίρετε» μετά βέβαια τις πρώτες πρωινές ώρες και  μέχρι τουλάχιστον να βραδιάσει. Αφήστε που ο χαιρετισμός αυτός μπορεί να χρησιμοποιείται  επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Το «Χαίρε» είναι άλλωστε η υπέροχη ευχή που απηύθυνε ο Χριστός προς όσους συναντούσε κατά τις πορείες Του. Με αυτόν τον τρόπο υποδείκνυε πάντοτε προς όλους ότι πρέπει να χαίρονται.  Κι όπως λέει ένας αγαπητότατος φίλος, αν ποτέ χανόταν η διδασκαλία του Χριστού κι από  το σύνολο των λόγων Του σώζονταν  μόνο το «ἀγαπᾱτε ἀλλήλους», το «ἀγάπα τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ. κβ’, 39), το «Χαῑρε» και το «Πάτερ ἡμῶν», θα αρκούσαν αυτά, και μόνον αυτά, για να πραγματώσει ο άνθρωπος την πνευματική του πορεία.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com