H εμφάνιση των ιεραρχών μας

Τις προάλλες κοίταζα βιντεοσκόπηση από κάποια σύνοδο των ιεραρχών μας και μού προξένησε αλγεινή εντύπωση η όλη εικόνα τους. Αντιπαρέρχομαι την παντελή απουσία ασκητικότητας από τη μορφή του συνόλου  σχεδόν των δεσποτάδων μας, που, οφείλω να πω, πάντοτε με ξενίζει, για να μην πω ότι με σκανδαλίζει.  Η εικόνα τους, έτσι που είναι μαυροντυμένοι σαν κόρακες, παραπέμπει σε εικόνες μουλάδων, στην ορθόδοξη βέβαια εκδοχή τους. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν προσαρμόζονται στοιχειωδώς  στην αισθητική της εποχής μας. Οφείλω να διευκρινίσω ότι δεν περιλαμβάνω στην κριτική μου τους μοναχούς και  τους απλούς ιερωμένους, οι οποίοι είναι άλλη κατάσταση που προκαλεί το σεβασμό. Οι τρομερές, παρωχημένες γενειάδες των δεσποτάδων, που αλληλοπροσφωνούνται ως άγιοι (π.χ. ο άγιος Καλαβρύτων ή ο άγιος Μεσσηνίας),όποτε βέβαια δεν διαπληκτίζονται μεταξύ τους,  δίνουν την αίσθηση απλησιάς και ατημελησίας,  ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να αντικατασταθούν από  περιποιημένα μούσια, όπως το συνηθίζουν  οι ορθόδοξοι ιερείς μας στην Κωνσταντινούπολη.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com