Ορθογραφικά (Ο’): τα ομόηχα επίθετα «λιτός» και «λυτός»

Το επίθετο λιτός χαρακτηρίζει: 1. αυτόν που διακρίνεται για την  έλλειψη οποιασδήποτε πολυτέλειας, αυτόν που περιλαμβάνει μόνο τα απολύτως απαραίτητα, χωρίς ωστόσο να φτάνει στην κακομοιριά, αυτόν που είναι απλός, απέριττος (π.χ.  το γεύμα ήταν πολύ λιτό) 2. αυτόν που είναι απαλλαγμένος από στολίδια και μπιχλιμπίδια (π.χ. το ποιητικό  έργο του διακρίνεται για το λιτό ύφος του).

Το επίθετο λυτός αναφέρεται: 1. στον ελεύθερο από δεσμά, στον λυμένο, τον άδετο, τον αμολητό (π.χ. άφησε το γαϊδούρι λυτό και τό ‘σκασε) 2. στα μαλλιά που δεν είναι  πιασμένα ή πλεγμένα, στα μαλλιά που πέφτουν χυτά πάνω στους ώμους, που είναι ξέπλεκα (π.χ. μετά το λούσιμο, άφησε τα μαλλιά της λυτά).

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com