Η παγκοσμιοποίηση της ασημαντότητας

Παρακολουθώντας στις διάφορες χώρες που επισκέπτομαι τα τηλεοπτικά προγράμματα των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών τους, όπως π.χ. πρόσφατα των σερβικών, διαπιστώνω με απογοήτευση την εξάπλωση σε όλες τις χώρες της ισοπεδωτικής ασημαντότητας και ρηχότητας, αντί μιας παγκοσμίας διάστασης δημιουργικότητας. Παντού στα «πρωινάδικα» παρακολουθείς την ακατάσχετη αδολεσχία κάποιων, πανομοιότυπης κοπής, ξανθών γυναικών με τη συνεργεία ανοήτων «αντρών» να ξεκατινιάζονται, εκπομπές με πολλά παράθυρα όπου όλοι μαζί φλυαρούν επί παντός επιστητού, διάφορα ίδιας σύλληψης και ιδεολογίας ρεάλιτι για να αποκοιμίζεται το αγελαίο κοινό των «μαζανθρώπων», κάποια  χαμηλής αισθητικής θεάματα, στα οποία αποθεώνεται το τρέχον κιτς,  και κάποιους μάγειρους να παραδίδουν μαθήματα της τέχνης τους σε γυναίκες που όλο και λιγότερο φαίνεται να επιδίδονται στη μαγειρική· ειδάλλως πώς να δικαιολογηθεί το φαινόμενο να κατακλύζονται καθημερινά οι είσοδοι των πολυκατοικιών από τα ιλουστρασιόν διαφημιστικά φυλλάδια των ταχυφαγείων, που προσφέρουν από σουβλάκια και πίτσες μέχρι ινδικά και κινεζικά εδέσματα; Eξάλλου όλα τα σύγχρονα  εμπορικά κέντρα, τα λεγόμενα Mall, ανεξαρτήτως της πόλης στήν οποία βρίσκονται, είναι πανομοιότυπα στη σύλληψη και την εμφάνισή τους, προσφέρουν τις ίδιες διεθνείς μάρκες ένδυσης και υπόδησης, περιλαμβάνουν τις ίδιες καφετέριες και τα ίδια ταχυφαγεία, τα ίδια συμπλέγματα κινηματογραφικών αιθουσών (βλ. τα Village),  όπου προβάλλονται οι ίδιες παιδαριώδεις, έως βλακώδεις,  αμερικανικές ταινίες,  υψηλού κόστους παραγωγής, και κοντολογίς αποπνέουν τον ίδιο αέρα  θηριώδους καταναλωτικής  ιδεολογίας. Οι δε ραδιοφωνικοί σταθμοί όλου του κόσμου εκπέμπουν τις ίδιες, σχεδόν αποκλειστικά αγγλόφωνες, τραγουδιστικές επιτυχίες (hits επί το ελληνικότερον).

Κι όμως η παγκοσμιοποίηση είναι ένα σπουδαιότατο γίγνεσθαι, το οποίο πόρρω απέχει από την ισοπεδωμένη  παγκόσμια κουλτούρα, στην οποία   οι αγορές και οι διαχειριστές τους επιχειρούν -και το έχουν κατά μέγιστο ποσοστό καταφέρει- να μας παγιδεύσουν, να μας εγκλωβίσουν με το δίχτυ τους. Τελικά η κακώς εννοούμενη παγκοσμιοποίηση, σύμφωνα και με την αρχική της σύλληψη, ενδιαφέρεται πρωτίστως και μόνο για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας αγοράς, όπου τα προϊόντα -αλήθεια ποιων;- θα κινούνται ελεύθερα, η δε επιδίωξη και απώτερος στόχος της είναι η μετατροπή της οικουμένης σε ένα ενιαίο ελεγχόμενο οικονομικό μόρφωμα.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος