Περί της Κομμαγηνής

Μια από τις χώρες  της αλεξανδρινής εποχής, για την οποία γίνεται λόγος στην εξιστόρηση της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν και η Κομμαγηνή. Αυτή περιλάμβανε τη γεωγραφική περιοχή που περικλείεται δυτικά από την οροσειρά του Ταύρου, νότια από τις πεδιάδες της Συρίας και ανατολικά από τον Ευφράτη ποταμό, δηλαδή τμήμα της σημερινής νοτιοανατολικής Τουρκίας. Μετά την κατάλυση της Περσικής αυτοκρατορίας, στην οποία ανήκε,  και κατά  τους χρόνους των Επιγόνων, η Κομμαγηνή περιήλθε στο βασίλειο των Σελευκιδών της Συρίας, από το οποίο αποσπάστηκε το 162 π.Χ., οπότε έγινε ανεξάρτητο ελληνοσυριακό βασίλειο με πρωτεύουσα τα Σαμόσατα (σημ. Σαμσάτ της τουρκικής επαρχίας Αντιγιαμάν) στη δυτική όχθη του Ευφράτη.  Από τους βασιλείς της ονομαστότεροι υπήρξαν ο Αντίοχος Α’   και ο Αντίοχος Δ’ ο Επιφανής, επί του οποίου καταλύθηκε το βασίλειο της Κομμαγηνής (72 μ.Χ.) και  το κρατίδιο προσαρτήθηκε εκ νέου στη Συρία ως ρωμαϊκή επαρχία. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, οπότε ονομαζόταν Ευφρασία, διατηρώντας ωστόσο και το όνομα Κομμαγηνή,  ήταν μια από τις επαρχίες της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και είχε δώδεκα πόλεις, από τις οποίες σπουδαιότερη ήταν η πρωτεύουσά της Ιεράπολη. Το 1870 ήρθε στο φως από τις αρχαιολογικές έρευνες του Πουχστάιν ένα θαυμάσιο μνημείο του Αντίοχου Α’ στο όρος Νεμρούτ.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com