Περί μυστικών κονδυλίων

     Δεν καταλαβαίνω όλη τη συζήτηση που γίνεται τελευταία μέσω του Τύπου περί μυστικών κονδυλίων, αφού είναι γνωστό τοις πάσι, αφού αποτελεί ακριβώς κοινό μυστικό ότι αποτελεί θεσμό να χορηγούνται   μυστικά κονδύλια από Υπουργεία -κυρίως εκείνο των Εξωτερικών-, καθώς και από κρατικούς οργανισμούς κοινωνικής ωφελείας και  τράπεζες. Ευνόητο είναι πως στοιχεία γι’αυτά  δεν είναι ανακοινώσιμα, ειδάλλως δεν θα χαρακτηρίζονταν μυστικά. Από την υπαλληλική εμπειρία μου στη Διεύθυνση Δημοσίων Σχέσεων της Εθνικής Τράπεζας, μπορώ να βεβαιώσω πως μία τουλάχιστον φορά ανά μήνα ο διευθυντής της εν λόγω διεύθυνσης συγκαλούσε τους προϊσταμένους των υπηρεσιών και των τμημάτων  του και εξέταζαν την ικανοποίηση ή μη των αιτημάτων   που υπέβαλαν για την επιχορήγησή τους διάφοροι φορείς και ιδιώτες. Στη διάρκεια αυτών των συσκέψεων αποφασιζόταν και η διάθεση μυστικών κονδυλίων σε διάφορους δημοσιογράφους και διάφορα έντυπα, τα οποία απαιτούσαν εκβιαστικά, πλην όμως εμμέσως, προκειμένου να μην αποκαλύψουν με δημοσιεύματά τους διάφορα αληθινά ή ψευδή σκάνδαλα των διοικητών ή προέδρων των οργανισμών. Εξάλλου έχω να μαρτυρήσω κάτι παρόμοιο και για τον πατέρα μου Ιωάννη Πιομπίνο, ο οποίος στα τέλη της υπαλληλικής του σταδιοδρομίας υπήρξε διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων στην Αγροτική Τράπεζα, από την οποία παραιτήθηκε για ευνόητους λόγους όταν οι χουντικοί κατέλαβαν την εξουσία. Κάποτε ένας περιώνυμος γνωστός δημοσιογράφος διαμαρτυρήθηκε σκαιώς  στον πατέρα μου επειδή του χορηγούσε το ίδιο ποσό που χορηγούσε και σε άλλους συναδέλφους του, απαιτώντας υψηλότερη δωροδοκία. ΄Οταν ο πατέρας μου αρνήθηκε να ικανοποιήσει την απαίτησή του για λόγους ίσης μεταχείρισης, εκείνος του απάντησε κυνικότατα: «Μά εγώ είμαι πιο ανυπόληπτος κι επικίνδυνος από όλους τους άλλους».

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com