Περί πολυπολιτισμικότητας

    Επανέρχομαι και πάλι στην πολυθρυλούμενη, πλην όμως παντελώς ανύπαρκτη, πολυπολιτισμικότητα που χαρακτηρίζει πια  για κάποιους δήθεν προοδευτικούς διανοούμενους την ελληνική κοινωνία. Εγώ ωστόσο δεν βλέπω δυστυχώς κανένα πολιτιστικό γεγονός να έχει παραχθεί -προς το  παρόν βέβαια- από τις χιλιάδες των μεταναστών στη χώρα μας. Βέβαια οι συνήθως δυσμενέστατες  συνθήκες διαβίωσης της πλειονότητας των ξένων μεταναστών δεν ευνοούν τη δημιουργία οποιασδήποτε μορφής έργου. Κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις αλβανών καλλιτεχνών που δημιουργούν έργο στην Ελλάδα δεν αναιρούν τον κανόνα. Μόνο μετά την πάροδο κάποιων δεκαετιών και την ύπαρξη τρίτης γενεάς μεταναστών θα μπορεί ίσως να γίνεται λόγος για πολιτιστικό έργο των ξένων συμπολιτών μας. Προς το παρόν πάντως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. ΄Ετσι το ορθότερο θα ήταν να χαρακτηρίζαμε την κοινωνία μας πολυφυλετική. Απεναντίας στο Παρίσι και στό Λονδίνο από πολλές δεκαετίες οι ξένοι μετανάστες δημιουργούν πολιτισμό σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της τέχνης. Η πασίγνωστη École de Paris αποτελείτο ουσιαστικά από μη Γάλλους, το σημαντικό όμως ήταν ότι οι ξένοι καλλιτέχνες – εκπρόσωποί της εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν στο Παρίσι και όχι στις αντίστοιχες χώρες τους. ΄Ετσι το Παρίσι είναι όντως μια πολυπολιτισμική πόλη, όπως είναι και το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη ή το Βερολίνο, ενώ γεγονός είναι πως η Αθήνα παραμένει ακόμη μονάχα πολυφυλετική.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com