Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

«Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν»

Αισθήματα αγαλλίασης και ευφροσύνης προκαλεί ο συγκεκριμένος στίχος, ο οποίος χαρακτηρίζεται από μια χάρη λυρικής μεγαλοπρέπειας και επιβλητικής διάθεσης μετά από αίσια και νικηφόρα έκβαση πολεμικής μάχης.

Ως προφητικός θεωρήθηκε, όταν πρωτακούστηκε. Τις στιγμές, δηλαδή, που ο Ισραηλιτικός λαός καθώς αποχωρίζονταν την σκλαβιά της Αιγύπτου, όταν ένιωθε να συμπορεύεται μαζί του -μέσα στον κίνδυνο της ερήμου- ο δικός του Προστάτης και να εκδηλώνει κραταιά την φροντίδα και την προστασία, έναντι των εχθρών του στο πρώτο εκείνο «Πάσχα», στην διάβαση, στο πέρασμα από την δουλεία στην ζωή της ελευθερίας. Αυτή την έντονη επιθυμία, τα έντονα συναισθήματα που διακατέχουν τον Ψαλμωδό εκφράζει η προστακτική του «αναστήτω», σαν να προστάζει δηλαδή τον ίδιο τον Θεό να αναστηθεί, προκειμένου να γίνουν φανερά τα ευεργετικά σε όλους αποτελέσματα της Αναστάσεως Του: Με την δική του Ανάσταση, ο εχθροί Του θα νικηθούν, θα λιώσουν όπως το κερί μπροστά στην φλόγα που κατακαίει, θα διασκορπιστούν όπως ο καπνός καθώς ανεβαίνει στο ουράνιο στερέωμα, θα σβήσουν μια για πάντα από το πρόσωπο της γης.

Ωστόσο, το κέντρο βάρους του στίχου δεν πρέπει να εντοπιστεί στο «διασκορπισθήτωσαν» ή στο «φυγέτωσαν» ή στο «ἐκλειπέτωσαν» που ακολουθεί, αλλά στο «ἀναστήτω». Παράλληλα, δεν απευθύνεται συγκεκριμένα σε κάποιον από τους εχθρούς και τους «μισούντες» τον Θεό. Μιλά γενικά. Δεν προσωποποιεί. Δεν στηλιτεύει. Δεν επιτίθεται. Άλλωστε, ο κάθε άνθρωπος εάν θέλει να είναι στοιχειωδώς-έστω- ειλικρινής απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό, μπορεί από μόνος του να τοποθετηθεί- μετά από γνήσια αυτοκριτική και αυτοεξέταση- , είτε ανάμεσα στους φίλους είτε ανάμεσα στους εχθρούς του Θεού.

Πράγματι, μετά την αιώνια νίκη του Αναστάντος, χάνεται κάθε δύναμη του εχθρού, με πρώτον «τον έσχατο εχθρό», τον θάνατο. Με την σταυρική του θυσία, την θεόσωμο ταφή Του, την κάθοδο Του στον χώρο των νεκρών, νίκησε την αμαρτία, το κακό, την φθορά, τον θάνατο, συνέτριψε το κράτους του Άδου. Έφερε ανάσταση, φως, χαρά, ελπίδα και ατελεύτητη Ζωή. Έσβησε η πύρινη ρομφαία που φρουρούσε τις πύλες της Εδέμ και μαζί με αυτές ανοίχθηκαν διάπλατα για όλους ξανά οι πύλες του Παραδείσου!

Αυτήν την νίκη και τον θρίαμβο του Αναστημένου Σωτήρος και τα απερίγραπτα αποτελέσματά της ζούμε και πανηγυρίζουμε από την λαμπροφόρο Κυριακή του Πάσχα. Την εορτάζουμε ολόψυχα με αγαλλίαση, ευφροσύνη και χαρά, με «θεοειδείς έννοιες», με ευγνωμοσύνη και με αποφάσεις ιερές.

Λοιπόν, ας πιστέψουμε ότι μόνο Εκείνος μπορεί να προσφέρει την Ζωή και την Ανάσταση στον ταλαιπωρημένο άνθρωπο, μόνο σε Εκείνον αξίζει να παραδώσουμε τον εαυτό, όλους τους πόθους και τις ελπίδες μας!

Χρέος μας να παραμείνουμε σταθεροί στην αγάπη και την πίστη μας προς Εκείνον. Τέλος, ας τον παρακαλέσουμε να φέρει ακλόνητη την βεβαιότητα της ζωντανής παρουσίας Του μέσα μας.

Έτσι, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την μια και μοναδική αμαρτία, σύμφωνα με τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο: την αδιαφορία μας προς τον Αναστάντα Χριστό!

Εύχομαι σε όλους να ζούμε «χαίροντες και ευφραινόμενοι», μέσα στο Αναστάσιμο φως που και φέτος πήγασε από τον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου μας!

*

Σύνδεση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και του χριστιανισμού  

Παρατηρείται μια σειρά από συμβολισμούς και συνδέσεις μεταξύ των δύο πολιτισμών, όπως η χρήση της φωτιάς ως σύμβολο του φωτός και της αναγέννησης.

Στην αρχαία Ελλάδα, η φωτιά θεωρείτο ένα σημαντικό στοιχείο και σύμβολο της θεότητας. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν με την αφή της φλόγας από τον ήλιο, ο οποίος θεωρείτο θεός στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Αντίστοιχα, στον χριστιανισμό, ο Χριστός περιγράφεται ως το φως του κόσμου και ο ήλιος της δικαιοσύνης. Η ανάσταση του Χριστού μετά την ταφή του αντιπροσωπεύει τη νίκη του φωτός επί του σκότους και του θανάτου.

Οι αρχές του φωτός, της αναγέννησης και της θείας παρέμβασης είναι κοινές σε αμφότερες τις παραδόσεις. Αυτή η σύνδεση αναδεικνύει τη συνέχεια και την επιρροή του αρχαίου πολιτισμού στην ανάπτυξη του χριστιανισμού και την κατανόηση της θρησκευτικής πίστης.

Όταν ο Ιησούς είδε Έλληνες να πλησιάζουν για να τον συναντήσουν αντέδρασε με τα εξής λόγια: «ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου!»

 “Ήλθαν Έλληνες εις την εορτήν, ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. Οι μεν ουν Φίλιππος και ο Ανδρέας λέγουσι τω Ιησού. Ο δε Ιησούς αποκρίνεται αυτοίς λέγων· ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου.” (Ιω. 12. 20-23)

Όσον αφορά την χρήση της ελληνικής γλώσσας από τον Ιησού και την ελληνική επιρροή στη Ναζαρέτ, είναι γνωστό ότι η περιοχή ήταν ελληνόφωνη και ως εκ τούτου και ο ίδιος ο Ιησούς είχε γνώση της ελληνικής γλώσσας. Αυτό εξηγεί την ευκολία με την οποία επικοινώνησε με τους Έλληνες που τον πλησίασαν.

Ο Ιησούς διασχίζει τα σύνορα της εθνικότητας, της γλώσσας και της κοινωνικής καταγωγής για να φέρει το μήνυμά του σε όλους τους ανθρώπους! Αυτή είναι και η παγκόσμια, ενωτική φύση του χριστιανισμού.

*

Η λεγόμενη νηστεία, στην ουσία ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ που κάνουμε οι περισσότεροι όσον αφορά το φαγητό, δεν είναι πουθενά δοσμένη ως οδηγία από τον Χριστό. Ανήκει επομένως στην λεγόμενη παράδοση της εκκλησίας.

Ψάχνοντας λίγο, με δυσκολία βρήκα ένα κείμενο, που λέει πως ορίστηκαν τα λεγόμενα νηστίσιμα τρόφιμα. Λέει μέσες-άκρες το κείμενο πως: “Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, κατέταξαν τις τροφές σε διάφορες κατηγορίες, ανάλογα με το πόσο εύγευστες και το πόσο δύσκολο είναι να τις στερηθείς, αλλά και ανάλογα με το βαθμό που συντελούν στην εγκράτεια. Η αποχή από το κρέας είναι η πιο βασική εντολή του κανόνα της νηστείας. Ακολουθούν τα προϊόντα των ζώων. Γάλα, γαλακτομικά προϊόντα, αυγά, βούτυρο κτλ.. Ύστερα τα ψάρια. Μετά το λάδι κι ότι μαγειρεύεται με λάδι. Η πιο αυστηρή νηστεία, η γνωστή και ως ξηροφαγία, αφορά την κατάλυση ξηρών καρπών, φρούτων, όσπριων, λαχανικών, και νερόβραστων φαγητών που μαγειρεύονται χωρίς λάδι.”

Ματθ. 15,11 οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος τοῦτο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.

Ο Χριστός δεν θέλει τυπικά, θέλει την ουσία! Και η ουσία είναι ότι στον κόσμο αυτό υπάρχουν δυο στρατόπεδα, Αυτοί που θέλουν τον κόσμο αυτό του Σαμαέλ Σατανά, και εκείνοι που έχουν απορρίψει τον κόσμο αυτό και πορεύονται με τον Ιησού Χριστό.

Όσοι νομίζουν ότι δεν ανήκουν σε κανένα από τα δύο στρατόπεδα είναι γελασμένοι. Αν κάποιος δεν είναι με τον Χριστό, τότε είναι με τον Διάβολο. Κανείς δεν είναι άμαχος, Δεν υπάρχουν άμαχοι.

O Xριστός έχει μία εντολή, να μην προσκολλώμεθα στον κόσμο αυτό, αφού είναι ΕΙΚΟΝΙΚΟΣ και ΨΕΥΤΙΚΟΣ, ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ. μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον. (Προς Ρωμαίους 12:2)

Η Νηστεία είναι ένα μεγάλο υπερβατικό όπλο μέσω του οποίου -αν χρησιμοποιηθεί ουσιαστικά και όχι τυπολατρικά (π.χ. στα φαγητά) απελευθερώνεσαι απ’ τα νεκρά υλικά αγαθά του κόσμου αυτού του ψεύτικου, τιθασεύεις την σάρκα και τον νου, διότι καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν έχεις ανάγκη στον κόσμο παρά μόνο τον Θεό.

Η Κατάσταση αυτή οφείλει να είναι η μόνιμη κατάσταση μας, μέχρι να πάψουμε να υπάρχουμε στον κόσμο αυτό. Το σίγουρο είναι ότι ο καθένας κάνει την δική του προσπάθεια, με το δικό του σκεπτικό.

Εδώ είναι και το μυστικό. Αυτό το κάνει κάποιος, όχι επειδή ΠΡΕΠΕΙ να το κάνει, με καταναγκασμό δηλαδή, αλλά επειδή είναι το φυσιολογικό για εκείνον να φέρεται με τον τρόπο, που είπε ο Χριστός, του βγαίνει αυθόρμητα, αφού αυτή είναι η φύση της ψυχής του.

Ο Χριστός δεν μας ζήτησε τίποτα τυπικό. Μας ζήτησε μόνο ένα πράγμα, να κάνουμε αυτό που είναι η φύση του είναι μας, της ψυχής μας: να δίνουμε ενεργητική αγάπη και να απαλύνουμε τον πόνο των γύρω μας όσο είμαστε στον ψεύτικο αυτό κόσμο. Απλό, και χωρίς καθόλου τυπολατρικές διαδικασίες. Βγάλτε από το μυαλό σας τα ψέματα της τυπολατρίας και γνωρίστε τον Χριστό.

*

Ο Σπουδαιότερος Άνθρωπος στην ιστορία δεν είχε υπηρέτες όμως τον αποκαλούσαν Κύριο!

Δεν είχε κανένα πτυχίο όμως τον αποκαλούσαν Δάσκαλο.

Γιατρός δεν ήταν όμως τον θεωρούσαν Θεραπευτή.

Δεν είχε στρατό, αλλά ακόμα και οι βασιλείς Τον φοβόντουσαν.

Δεν κέρδισε καμία στρατιωτική μάχη, αλλά κατέκτησε τον κόσμο.

Δεν διέπραξε κανένα έγκλημα, όμως Τον ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ!

*

Μια φορά, σε μια απλή γειτονιά, ζούσε ένας άνθρωπος που ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Δεν είχε πλούτη, δεν είχε εξουσία, αλλά η καρδιά του ήταν πλούσια από αγάπη και σοφία.

Οι γείτονές του τον αποκαλούσαν “Κύριο”. Όχι επειδή ήταν βασιλιάς ή ηγέτης, αλλά επειδή πάντα ήταν ευγενικός και εξυπηρετικός. Πάντα έβλεπε το καλό στους άλλους και προσφερόταν να βοηθήσει.

Ο “Δάσκαλος”, όπως τον αποκαλούσαν, δεν είχε πτυχίο από καμία σχολή. Ωστόσο, ήταν ο καλύτερος δάσκαλος που έχει υπάρξει. Δίδασκε την αγάπη, την ελπίδα και την αλήθεια. Οι μαθητές του έμαθαν πολλά περισσότερα από απλά γράμματα και αριθμούς.

Ο “Θεραπευτής” ήταν ένας απλός άνθρωπος, αλλά η παρουσία του έφερνε ελπίδα και θεραπεία στους ασθενείς. Όταν τον έβλεπαν, ένιωθαν καλύτερα. Η αγκαλιά του ήταν η καλύτερη θεραπεία για τις ψυχές τους.

Ο “Κόσμος” ήταν ο τόπος όπου ζούσε. Ο άνθρωπος αυτός δεν κατέκτησε τον κόσμο με βίαιο τρόπο. Αντίθετα, κέρδισε τις καρδιές των ανθρώπων με την αγάπη του. Κάθε πράξη του ήταν ένα βήμα προς την ειρήνη και την ενότητα.

Και τελικά, τον “Σταύρωσαν” με την «αγάπη» τους. Ο άνθρωπος αυτός πέθανε για να σώσει τον κόσμο.

Ο “Κύριος” πέθανε και αναστήθηκε και η αγάπη του ζει για πάντα. Οι άνθρωποι ακόμα και σήμερα μιλούν για τον άνθρωπο αυτόν. Οι ιστορίες του περνούν από γενιά σε γενιά.

Οι μαθητές του συνέχισαν το έργο του. Διδάσκουν την αγάπη, βοηθούν τους ασθενείς και προσφέρουν ελπίδα. Ο κόσμος αλλάζει, αλλά η αγάπη παραμένει σταθερή.

Και ο άνθρωπος αυτός; Ο “ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ”; Εκείνος ζει μέσα μας. Η αγάπη του είναι η φλόγα που φωτίζει τον δρόμο μας. Και αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα τον βρείτε πάντα δίπλα σας.

Αυτή είναι η ιστορία του σπουδαιότερου ανθρώπου στην ιστορία. Ο άνθρωπος που δεν είχε πλούτη, αλλά είχε αγάπη. Ο άνθρωπος που δεν είχε εξουσία, αλλά είχε επιρροή. Ο άνθρωπος που δεν είχε πτυχία, αλλά ήταν ο μεγαλύτερος δάσκαλος.

Και η ιστορία του συνεχίζεται, γράφοντας νέες σελίδες στο βιβλίο της ανθρωπότητας. Μια ιστορία αγάπης, ελπίδας και αλήθειας που διαρκεί για πάντα!