Ο λόγος ύπαρξης του Σύμπαντος

Τελικά κι ο Στήβεν Χόκινγκ (St. Howking) τα κατάφερε να καταργήσει τον Θεό, προς μεγάλην ικανοποίηση και ενθουσιασμό των απανταχού αθεϊστών, με πρώτον και καλύτερον τον Ρίτσαρντ Ντόκινς (R. Dawkins), που όπως οι σοφιστές αρέσκονται να θορυβούν, ευφυώς πολλές φορές, γύρω από το τεράστιο ζήτημα της ύπαρξης ή μη του Θείου. ΄Ηδη πριν από είκοσι δύο χρόνια, ο Χόκινγκ στο βιβλίο του «Το χρονικό του χρόνου», που τον κατέστησε παγκοσμίως γνωστό στο ευρύ κοινό, υποστήριζε πως «αν βρούμε την απάντηση στο ερώτημα γιατί υπάρχουν το σύμπαν κι εμείς, θα έχει συντελεστεί ο τελικός θρίαμβος του ανθρώπινου νου, γιατί τότε θα έχουμε γνωρίσει τον νου του Θεού». Με τούτο το απόσπασμα αποδεικνύεται περίτρανα γι’ άλλη μιά φορά πως η ανθρώπινη αλαζονεία δεν έχει όρια, όπως άλλωστε και η ανθρώπινη βλακεία. Στο δε τελευταίο του βιβλίο, ο Χόκινγκ δηλώνει ότι «επειδή ακριβώς υπάρχει ένας νόμος όπως αυτός της βαρύτητας, το Σύμπαν είναι δυνατόν να δημιουργηθεί –και πράγματι δημιουργήθηκε- από μόνο του, εκ του μηδενός. Η αυθόρμητη δημιουργία είναι ο λόγος που υπάρχει κάτι, και όχι το μηδέν˙ ο λόγος που υπάρχει το Σύμπαν και που υπάρχουμε εμείς».
Αναρωτιέμαι τί χρειάζονταν στον Χόκινγκ τόσο λαμπρές σπουδές και σημαντικές βραβεύσεις για να συμπεράνει κάτι που κάνει να γελάσει ακόμα και μια απλοϊκή γριούλα. Μου κάνει τρομερή εντύπωση πώς δεν αναρωτιέται σε τι να οφείλεται ο νόμος της βαρύτητας. Κι αν δεχτούμε πως ο χρόνος και ο χώρος δεν υπήρχαν πριν από τη γενεσιουργό Μεγάλη Έκρηξη, για την οποία έκανε λόγο στο έργο του, μπορεί η Φυσική να μας απαντήσει στο πού, το πότε, το πώς και το γιατί συνέβη αυτή;
Δεν καταλαβαίνω σε τι ενοχλεί τους φυσικούς και την εν γένει επιστημονική σκέψη η ιδέα ενός υπέρτατου, υπερφυούς Δημιουργού. Προς τί τόσο μένος; Γιατί η επιστημονική σκέψη να αντιμάχεται, να αποκλείει κάθε «υπερβατική», δηλαδή μη γνωστή για την επιστήμη προσέγγιση του Σύμπαντος; Σε ποιά υπαρξιακά ερωτήματα απάντησε ποτέ η επιστήμη; Εντέλει και η υιοθέτηση από τη Φυσική του ηλιοκεντρικού συστήματος, που ανοήτως το καταπολέμησε λυσσαλέα η παπική Εκκλησία με την Ιερά Εξέταση, δεν έβλαψε τη θεολογία, αφού ούτε επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε την ύπαρξη του Θεού. Η θεωρία του Κοπέρνικου και του Γαλιλαίου, την οποία ειχε διατυπώσει αιώνες πριν ο Αρίσταρχος ο Σάμιος, δεν μπόρεσε εξάλλου να καταργήσει το απόλυτο Έν. Άλλωστε το παιχνίδι της επιστημονικής σκέψης εναντίον της «πίστης», όπως συνοπτικά αποκαλείται κάθε μη αποδεκτή από την επιστήμη ανθρώπινη εμπειρία, παίζεται στο χώρο του τόσο πεπερασμένου, αλλά και ανεξερεύνητου, ανθρώπινου νου. Κι επιτέλους δεν είναι μεταφυσική ο σεβασμός στο υπάρχον άγνωστο, αλλά απεναντίας ο αυθαίρετος δογματισμός εν ονόματι της επιστήμης. Ο Χόκινγκ αντικατέστησε τον Θεό με την «αυθόρμητη δημιουργία», αφαιρώντας έτσι από το πρώτο Αίτιο το ηθικό και πνευματικό του περιεχόμενο, πράγμα τραγικά «βολικό» για την ανερμάτιστη ελευθερία του σύγχρονου ανθρώπου. Τελικά, ως φαίνεται, ο Χόκινγκ εκδικείται τον Θεό, επειδή δεν τον θεράπευσε, αυτόν τον μεγαλοφυή επιστήμονα.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.blogspot.com