Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΖΗΤΑΕΙ ΟΤΙ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ…

Είναι πλέον αναμφίβολο πως ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, είναι τόσο παρανοϊκό και εξωφρενικό, που δεν μπορεί να εξηγηθεί με την υπάρχουσα λογική διαδικασία σκέψης.

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί; Μα φυσικά μόνο με την υπερβατική διάσταση των γεγονότων μέσω μιας λογικής που προσπερνά την συνήθη μεθοδολογία σκεπτικής διαδικασίας. Μ’ άλλα λόγια, μόνο με μπούσουλα τις χριστιανικές Γραφές και τα εσχατολογικά κείμενα που τις συνοδεύουν. Είναι μάλιστα τόσο μεγάλος ο βαθμός της παράνοιας των γεγονότων, που κυριολεκτικά εκμηδενίζουν κάθε είδους στοιχειώδους κοινής λογικής. Εξ αυτού λοιπόν ορμώμενοι, όλοι οι ορθολογιστές που έχουν μεγάλη ευρύτητα πνεύματος, είναι υποχρεωμένοι να παραδεχθούν δύο πράγματα τα οποία μέχρι χτες απλώς απαξιούσαν:

Την ύπαρξη του Μόνου και αληθινού Τριαδικού Θεού της Ορθοδοξίας και φυσικά, την ύπαρξη του μόνου εκπροσώπου του Κακού, του Σατανά.

Ενός Σατανά που, ως ο μέχρι χτες νικημένος και ταπεινωμένος, επανέρχεται δυναμικά για την εκ νέου διεκδίκηση των δικαιωμάτων του επί της Ανθρωπότητας! Θα τα καταφέρει; Μόνο εάν εμείς του το επιτρέψουμε!

Αν εξετάσει κανείς με διεξοδικότερη ματιά την πρόσφατη Ιστορία της Ανθρωπότητας, δηλαδή από το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου ως τα χτες, είναι υποχρεωμένος να παραδεχθεί τρία πράγματα:

Το ένα έχει να κάνει με την υπερβολικά μεγάλη “καταπάτηση” όλων των κανόνων της μέχρι τότε παραδεχθείσας Ηθικής, που διείπε τον βίο των ανθρώπων σε όλες τις χριστιανικές κοινότητες ανά τον κόσμο. Αυτό είχε ως συνέπεια την καταστρατήγηση του συγκριτικού πλεονεκτήματος που είχαν οι χριστιανικές κοινωνίες όσον αφορά την λειτουργία τους ως οικογένειες και τον ρόλο που διαδραμάτιζε τουλάχιστον, το σύστημα παραγωγής ήθους στους νέους ανθρώπους.

“Θα βάλουν μπροστά σας τον Σταυρό και το ψωμί για να διαλέξετε”! Το πράγμα άμεσα αναβαθμίζεται σε κάτι άλλο, πέραν της φιλοσοφικής προσέγγισης των γεγονότων. Πράγμα που σημαίνει ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια νεωτερίστικη λογική, αλλά με μια καλοστημένη ΕΠΙΘΕΣΗ του ΚΑΚΟΥ ενάντια στον Άνθρωπο.

Κι αν υποθέσουμε πως το Κακό εκπροσωπείται από τον ίδιο τον Σατανά, τότε καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα πως έχουμε να κάνουμε με μια κατάσταση που οδηγεί με ασφαλή βηματισμό προς την ίδια την Μεταφυσική. Πράγμα που σημαίνει ότι εδώ, έχουμε να κάνουμε όχι απλά με ένα νέο είδος υβριδικού πολέμου, αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Έχουμε να κάνουμε με ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ.

To σύμβολο του Χριστιανισμού είναι ο Ορθός Σταυρός. Και συμβολίζει την μαρτυρία της Υπέρτατης Θυσίας προς σωτηρία όλων των ανθρώπων. Από την άλλη, το σύμβολο του Σατανά είναι ο ΑΝΑΠΟΔΟΣ Σταυρός, που συμβολίζει την αντίστροφη λογική που ονομάζουμε “Παράνοια”. Συμβολίζει επίσης το αντίστροφο του Καλού, το αντίστροφο της Ηθικής, το αντίστροφο της Ανθρώπινης Υπόστασης.

ΑΥΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ. Ζούμε ακριβώς την αντιστροφή των πάντων και την φίμωση του Ορθού. Άρα; Τι άλλο μπορεί να παρατεθεί προς επικύρωση των ισχυρισμών μου; Ο στόχος είναι ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ και ΜΟΝΟΝ. Είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας βολεύει είτε μας ξεβολεύει, η μόνη εξήγηση είναι αυτή.

Πολλοί ίσως θα διαφωνήσουν μαζί μου. ΟΜΩΣ:

1.Γιατί όλα αυτά τα παρανοϊκά συμβαίνουν ΜΟΝΟ στις ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ (κατά πλειοψηφία) κοινότητες και όχι π.χ. στις μουσουλμανικές ή τις ταοϊστικές ή στις βραχμανικές ή τέλος πάντων σε όλες τις υπόλοιπες παγκόσμιες κοινωνίες;

2.Γιατί και για ποιο λόγο εμποδίζονται ή και φιμώνονται οι αντίθετες πλευρές, αν όχι για να αλλοιωθεί η πραγματικότητα;

3.Γιατί σε όλα τα δυτικά κράτη, όπου επικρατεί (κατ’ όνομα τουλάχιστον) ο Χριστιανισμός, λαμβάνει χώρα μια σταδιακή αποθρησκειοποίηση εν μέσω μάλιστα δυστοπικών συνθηκών; Στην Ελλάδα ειδικά, που θεωρείται ως η μήτρα του Χριστιανισμού, ο Ελληνορθόδοξος Χριστιανισμός διώκεται πλέον φανερά με την πάση θυσία αναστολή λιτανειών, αποκαθήλωση ιερών εικόνων και συμβόλων, απαγορεύσεις στους πιστούς να λάβουν την ορθή Θεία Κοινωνία και την προσκύνηση των ιερών εικόνων στις εκκλησίες μόνο με μάσκα κ.λπ. Όλα αυτά πώς εξηγούνται με τη λογική;

4.Γιατί αυτό το φαινόμενο, δεν αφορά άλλες θρησκείες παρά μόνον τον Χριστιανισμό;

5.Μήπως γιατί ο Χριστιανισμός είναι ο στόχος τελικά; Ερωτώ απλά.

Υπό την έννοια ότι τίποτε δεν εξελίσσεται δίχως λόγο, κατ’ εμέ προσωπικώς ο λόγος της φθίνουσας αυτής πορείας του Ανθρώπου μέσα σε αυτά τα μεταπολεμικά χρόνια, οφείλεται στο γεγονός του ασπασμού της μηδενιστικής Ηθικής κατ’ αποκλειστικότητα.

Διότι αν εξετάσουμε, έστω και επιφανειακά, την φιλοσοφία της Ηθικής, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή η ίδια διερευνά βασικές έννοιες που αφορούν τη ρύθμιση της συμπεριφοράς μας απέναντι στους συνανθρώπους μας. Προσπαθεί να διαφωτίσει τις αξίες, τις κανονιστικές αρχές, τα δικαιώματα και τα καθήκοντα που θα πρέπει να ορίζουν την πράξη μας ως ηθικά υποκείμενα. Μ’ άλλα λόγια, συνοψίζεται στο ερώτημα “Πώς πρέπει να πράττω;”

Σύμφωνα λοιπόν με τις θεωρίες των Συνεπειών, μια πράξη είναι ηθική όταν έχει καλές συνέπειες. Το κριτήριο της ηθικής πράξης λοιπόν, καθορίζεται από τα αποτελέσματά της. Προτού πράξει λοιπόν ο Άνθρωπος οτιδήποτε, θα πρέπει να αναλογιστεί τις συνέπειες που θα επιφέρει η πράξη του. Θεμελιώδης κανόνας, ο οποίος βασικά συναντάται μόνο σε τρεις ανθρωποκεντρικές φιλοσοφικές “σχολές”: Στην Πλατωνική και Νεοπλατωνική, στην Αριστοτελική και στην Χριστιανική.

Οι πρώτες δύο έχουν ως αφετηρία τους κανόνες που θα πρέπει να διέπουν τις οργανωμένες κοινωνίες με αντικρουόμενες απόψεις όμως, η δε τρίτη συμπληρώνει και αναβαθμίζει την Ηθική των δύο προηγούμενων σε μια νέα βάση, που υπήρξε και η σταθερά όσον αφορά τον βίο όλων όσων ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό ανά τους αιώνες.

Μόνη η πραγματική Ορθοδοξία, ενάντια στο Θηρίο! Όλα αυτά σημαίνουν πως ο Χριστός δεν έχει πει ακόμη την τελευταία Του λέξη. Και στηρίζει σθεναρά, όλους όσους μάχονται για Εκείνον.

Αυτό που ζητάει και μάλιστα επιτακτικά ο Σατανάς, είναι το μερίδιο του. Το μερίδιο του από την ανθρώπινη πίτα. Γιατί δεν ζητάει μόνο τις ψυχές όσων έχουν διαφθαρεί εκουσίως η μη, αλλά και τα σώματά τους. Και το ζητάει εδώ και τώρα. Γιατί ξέρει ότι ο καιρός που του δόθηκε εξουσία πάνω στην ανθρώπινη φύση, είναι λίγος. Και ξέρει επίσης και τα όρια του που είναι δραματικά περιορισμένα.

Όπως μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, ο Θεός είναι απολύτως Δίκαιος. Θα λέγαμε αυστηρά δίκαιος. Δεν χαρίζει στον Διάβολο παρά μόνο ό,τι ακριβώς δικαιούται. Ούτε γραμμάριο παραπάνω.

Ο στόχος όμως του Διαβόλου, δεν είναι το να πάρει τις ψυχές των ανθρώπων που συνεργάζονται μαζί του. Αυτούς τους έχει σίγουρους. Ο στόχος του είναι όλη η ανθρωπότητα. Οι πάντες. Κι όπως μας πληροφορεί και ο Ιωάννης στην “Αποκάλυψη” του, όλοι τον ενδιαφέρουν. Και οι πλούσιοι, αλλά και οι φτωχοί. Και οι μεγάλοι, αλλά και  κυρίως οι μικροί. Και οι ελεύθεροι, αλλά και οι δούλοι. Όλη η ανθρωπότητα λοιπόν είναι στο στόχαστρό του. Γι’ αυτό φρόντισε να τη διαφθείρει μέσω σχεδίου που οι ρίζες του φτάνουν ως τον 10ο αιώνα μ.Χ! Απορείτε; Κι όμως!

Έντεκα ολόκληρους αιώνες σχεδιάζει αυτός και οι άνθρωποι του, την πλήρη διαφθορά των συνειδήσεων και των σωμάτων των ανθρώπων. Όλες οι μυστικές “εταιρίες” που έχουν δημιουργηθεί ανά τους αιώνες, είναι δικό του αποκλειστικά έργο. Το μεγάλο Σχίσμα των Εκκλησιών του Χριστιανισμού, είναι οφθαλμοφανέστατα δικό του Έργο. Από τη στιγμή που ο Φραγκικός (πλέον) Παπισμός που εγκατέστησε ο Καρλομάγνος μέσω της δυτικής “εκδοχής” του αντίστοιχου Βυζαντινού Κράτους, υιοθέτησε το “filioque” για να πληγεί η σχέση του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κων/πολης και να διαχωριστεί από το μισητό Βυζάντιο, αρχίζει ο κατήφορος πλέον για τον Δυτικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό, ο οποίος σταδιακά μετατρέπεται σε αυθεντική Σατανολατρεία.

Η Ρώμη ήταν ούτως ή άλλως στα χέρια των Βησιγότθων και των Βανδάλων από τον 5ο αιώνα μ.Χ. και αργότερα στα χέρια των Φράγκων και των Λομβαρδών και το ελληνικότατο Πατριαρχείο της Ρώμης (δέκα Έλληνες Πάπες είχαν ανεβεί στον Παπικό Θρόνο), μετατράπηκε σε άντρο αιρέσεων και διαφθοράς, που ελέγχονταν από δυτικούς βαρβάρους. Οι Γερμανοί αυτοκράτορες του Άαχεν ήλεγχαν τα πάντα. Από τον Πάπα Λέοντα τον Γ’ που έστεψε τον Καρλομάγνο Αυτοκράτορα της Γερμανικής “Ρωμαϊκής” Αυτοκρατορίας ως το οριστικό Σχίσμα του 1054 μ.Χ., ο Χριστιανισμός πέρασε τα μύρια όσα.

Από το Σχίσμα και μετά, η εκκλησία που έθρεψε ο Παπισμός δεν είχε καμμιά σχέση με το αληθινό δόγμα. Ο Παπισμός πλέον, ήταν εχθρός του Χριστιανισμού και μετετράπη σε καθαρό όργανο του Σατανά. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη του Διαβόλου έναντι της Εκκλησίας του Χριστού. Τα μυστήρια που τελούσε ο Παπισμός δεν είχαν καμμιά απολύτως θεολογική ισχύ, σύμφωνα με τον Μόνο Ορθό Χριστιανισμό, που είναι η Ορθοδοξία.

Η δεύτερη μεγάλη νίκη του Σατανά, ήταν η πτώση του Κράτους του Χριστού, δηλαδή του Βυζαντινού Ελληνο-Ρωμαϊκού Κράτους με την Άλωση του Κέντρου της Χριστιανοσύνης, δηλαδή της Κων/πολης από τους Οθωμανούς το 1453. Πτώση η οποία προήλθε (κατά τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό) επειδή σύσσωμη η πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία μπροστά στον φόβο της τουρκικής απειλής, ήθελε επιτακτικά την επανένωση των Εκκλησιών, μεταβιβάζοντας τον έλεγχο του Θρόνου του Οικουμενικού Χριστιανισμού στο Βατικανό. Ευτυχώς, πάλι κατά τον Μάρκο Ευγενικό, αυτό ΔΕΝ επετεύχθη, αλλά η Ορθοδοξία εξ αιτίας αυτής της προσπάθειας, πλήρωσε βαρύτατο τίμημα με 400 και πλέον χρόνια αβάσταχτης και μαρτυρικής σκλαβιάς και μαζί της όλο το Ελληνικό Έθνος, το οποίο είχε επωμισθεί (κατά τον Άγιο Νεκτάριο) την διατήρηση και την διάδοση της Χριστιανικής Αλήθειας σε όλον τον κόσμο.

Και αναρωτιόμαστε λοιπόν τώρα: Θα υπάρξει άραγε και τρίτη και τελική νίκη του Σατανά; Θα μπορέσει ο Απόλυτος Εχθρός του Ανθρώπου να πάρει αυτά που “δικαιούται”; Θα επιτρέψει εν τέλει ο Θεός να αφανιστεί το πλάσμα Του;

Οι μέρες που ζούμε έχουν κάποια κοινά σημεία με αυτή την κατάσταση που έζησαν οι απόστολοι μετά τον αποχωρισμό τους από τον Χριστό. Προβλήματα, αβεβαιότητα για το μέλλον, απουσία σταθερότητας και διάφορα άλλα.

Και σήμερα κάποιες στιγμές μπορεί να νιώσουμε ότι ο Χριστός μας εγκατέλειψε, μας άφησε μόνους με τα προβλήματά μας για να τα βγάλουμε πέρα. Ίσως και σήμερα να νομίσουμε ότι το βάρος που έχουμε για να μεταφέρουμε τον Χριστό στα έθνη, ακόμη και αν τα έθνη είναι στη γειτονιά μας, είναι δυσβάστακτο. Στην πραγματικότητα, παρά τα φαινόμενα, δεν είμαστε μόνοι μας.

«Μην ανησυχείτε» μας λέει «θα είμαι μαζί σας μέχρι το τέλος των αιώνων»! Αυτή η φράση του Κυρίου, την οποία διασώζει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στον επίλογο του Ευαγγελίου του, αποτελεί την εξασφάλισή μας χωρίς να είναι εξασφάλιση. Αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία θα στηρίξουμε την πίστη μας προς το μοναδικό ασφαλές θεμέλιο στον κόσμο μας. Αποτελεί την αφετηρία της εμπιστοσύνης μας.

Είναι γεγονός ότι στις δύσκολες μέρες που διανύουμε χρειαζόμαστε όσο τίποτα άλλο την ελπίδα. Μία ελπίδα που δεν μπορούν να μας προσφέρουν οι συνηθισμένοι κρατικοί, πολιτειακοί, κοινωνικοί θεσμοί. Μία ελπίδα που έχει νόημα μόνο όταν μας οδηγεί σε μία άλλου είδους ζωή, σε μία ζωή που θα μετατρέπει την ήττα σε νίκη, τη μοναξιά σε κοινωνία, τη βία σε πραότητα, την κακία σε αγάπη.

Αυτό το μήνυμα μας προσφέρει ο άγιος ευαγγελιστής Ματθαίος με τον επίλογο του Ευαγγελίου του. Ένα μήνυμα που το χρειαζόμαστε ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΘΟΥΝ ΟΛΑ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΦΩΣ! Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΠΕ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ: Σας δίνω εξουσία να πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς, και να κυριαρχείτε πάνω σ’ όλη τη δύναμη του εχθρού· τίποτε δεν θα σας βλάψει. Μη χαίρεστε όμως γιατί σας υπακούνε τα δαιμονικά πνεύματα· μάλλον να χαίρεστε που τα ονόματά σας έχουν γραφτεί στον ουρανό!