Γλωσσικά τινα (ΤΛΑ΄): η γραπτή απόδοση των ξένων ονομάτων

     Απηύδησα να επαναλαμβάνω πως είναι απαράδεκτο να εμφανίζονται σέ ένα ελληνικό κείμενο λέξεις γραμμένες με το λατινικό αλφάβητο. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει πώς διαβάζονται αυτές οι λέξεις στις γλώσσες από όπου προέρχονται. Και να σκέφτεσαι πως η ελληνική γλώσσα προσφέρεται εν σχέσει με όλες τις άλλες γλώσσες για την όσο το δυνατόν πιστότερη φωνητική απόδοση τέτοιων λέξεων με το ελληνικό αλφάβητο. Το δε όνομα του συγγραφέα ξένων λογοτεχνικών έργων εμφανίζεται τελευταία όλο και συχνότερα στο εξώφυλλο των μεταφρασμένων βιβλίων του με την ξένη γραφή του.  Εφόσον όμως δεν πρόκειται για καθιερωμένους αλλά για πρωτοεμφανιζόμενους και επομένως άγνωστους λογοτέχνες,  ο έλληνας αναγνώστης δυσκολεύεται να  ζητήσει το βιβλίο τους στο βιβλιοπωλείο αφού δεν ξέρει πώς να διαβάσει το όνομα του συγγραφέα. Εξάλλου συχνά παρατηρείται σε ελληνικό κείμενο να εμφανίζονται κάποια ξένα ονόματα με ελληνική γραφή και άλλα με λατινικούς χαρακτήρες, επειδή προφανώς αγνοεί ο συγγραφέας του κειμένου το πώς διαβάζονται στα Ελληνικά τα ονόματα που παραθέτει με τη λατινική γραφή, ειδαλλιώς θα τα μετέγραφε κι αυτά με ελληνικούς χαρακτήρες. Ένα όμως πιο παράδοξο εμφανιζόταν ακόμα και στα προγράμματα του Μεγάρου Μουσικής όπου τα ονόματα των ρωσικών ονομάτων αποδίδονταν με τη λατινική γραφή τους και όχι με την πιο φωνητική ελληνική ή γιατί όχι με την κυριλλική.

     Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com