Αυτοΰπνωση

Ξαπλώνουμε ύπτια (με την πλάτη) ή καθόμαστε άνετα σε ένα ήσυχο και ζεστό περιβάλλον έχοντας σηκωμένο το ένα χέρι μας, όποιο εμείς επιθυμούμε. Σηκώνουμε το χέρι μας από τον αγκώνα έως τα δάχτυλα (αντιβράχιο και άκρα χείρα) κάθετα (90 μοίρες) σε σχέση με τον βραχίονα (από τον αγκώνα έως τον ώμο) ενώ ο αγκώνας και ο βραχίονας μας είναι ακουμπισμένοι στο κρεβάτι ή την πολυθρόνα. Εάν δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη στάση αυτή, τότε απλά ξαπλώνουμε ύπτια με τα χέρια μας ελεύθερα πάνω στο κρεβάτι ή καθόμαστε άνετα με τα χέρια μας πάνω στην πολυθρόνα.

Πρώτο στάδιο αυτοΰπνωσης:

Προσηλώνουμε το βλέμμα μας σε ένα σημείο που βρίσκεται πάνω και πίσω σε σχέση με τη μέση θέση των ματιών, δηλαδή τα μάτια μας πρέπει να κοιτούν προς την κατεύθυνση του μετώπου (π.χ. ένας άνθρωπος που έχει κοντά μαλλιά μπορεί να κοιτάει κάποιο σημείο στα μαλλιά του μετώπου). Το πιο σημαντικό είναι να μένει το βλέμμα μας ακίνητο και βέβαια ούτε κινούμαστε, ούτε μιλάμε. Κοιτάμε μία μικρή περιοχή λίγων εκατοστών παρατηρώντας τις χρωματικές ή αναγλυφικές μικροδιαφορές και μετά από 30 δευτερόλεπτα το βλέμμα μας μένει καρφωμένο σε ένα μικρό σημείο, σε μία κουκίδα την οποία και παρατηρούμε. Αναπνέουμε ήσυχα και όταν τα μάτια μας κουραστούν αρκετά, τα βλέφαρα βαραίνουν και δεν μπορούν να παραμείνουν ανοικτά (γεγονός που συμβαίνει σε 2 περίπου λεπτά), οπότε και τα κλείνουμε.

Στη διάρκεια των 2 λεπτών, χωρίς να κινούμε τα μάτια μας, δηλαδή συνεχίζοντας να βλέπουμε το ίδιο σημείο, εναλλάσσουμε την προσήλωσή μας στην ακοή και στην αφή.

Προσηλωνόμαστε στην ακοή κάποιου μικρού ήχου – θορύβου για λίγα δευτερόλεπτα (πάντα και παντού υπάρχουν μικροί ή μεγάλοι περιβαλλοντικοί ήχοι) και μετά προσηλωνόμαστε για λίγα δευτερόλεπτα στην αίσθηση της αφής που νιώθει κάποιο μέρος του σώματός μας (π.χ. αγκώνας, κεφαλή – ινίο, ωμοπλάτη) που ακουμπάει στον κρεβάτι ή πολυθρόνα. Η εναλλαγή της προσήλωσής μας στην αίσθηση της ακοής και της αφής ενώ τα μάτια μας είναι προσηλωμένα – ακίνητα και κοιτάζουν ένα μικρό σημείο γίνεται τουλάχιστον 3 φορές.

Προσπαθούμε τα βλέφαρά μας να μην ανοιγοκλείνουν όταν τα μάτια μας αρχίζουν να κουράζονται. Είναι σημαντικό τα βλέφαρά μας να κλείσουν μόνο μία φορά, τη φορά που έχουν κουραστεί πολύ τα μάτια μας. Όταν τα βλέφαρα κλείσουν, τότε αρχίζει το δεύτερο στάδιο της αυτοΰπνωσης.

Δεύτερο στάδιο αυτοΰπνωσης:

Είμαστε με κλειστά τα μάτια ακίνητοι, αναπνέουμε σωστά και ήρεμα (εισπνέοντας και εκπνέοντας βαθειά χωρίς να ζοριζόμαστε) και νοερά (από μέσα μας) λέμε: μετά από κάθε εκπνοή, στην αναπνευστική παύση, το χέρι μας (από τον αγκώνα και κάτω) σιγά-σιγά θα πέφτει και όσο πιο πολύ θα πέφτει, τόσο πιο βαθειά θα χαλαρώνουμε. Με απλά λόγια, πέφτοντας το χέρι μας θα χαλαρώνουμε όλο και πιο βαθειά. Όταν το χέρι μας πέσει στο κρεβάτι ή στο μπράτσο της πολυθρόνας θα έχουμε χαλαρώσει αρκετά.

Εφόσον στο πρώτο στάδιο αυτοΰπνωσης είχαμε απλώς ξαπλώσει ή καθίσει αναπαυτικά χωρίς να έχουμε σηκώσει το χέρι μας, τότε στο δεύτερο στάδιο λέμε νοερά: μετά από κάθε εκπνοή θα χαλαρώνω όλο και πιο βαθειά.

Το τρίτο στάδιο είναι προαιρετικό και αποτελεί την εμβάθυνση της χαλάρωσης.

Μπορούμε να σκεφτόμαστε μετά από κάθε εκπνοή ένα νούμερο και να λέμε νοερά: όσο μικραίνουν τα νούμερα θα χαλαρώνω όλο και πιο βαθειά. Μετράμε νοερά αντιστρόφως από το 10 έως το 1.

Όταν φτάσουμε στο ένα, τότε μπορούμε να αυτοϋποβληθούμε σε υποβολές του τύπου: κάθε μέρα που περνάει θα είμαι όλο και πιο υγιής… ή πιο υπομονετικός… ή πιο ήρεμος… ή πιο αποτελεσματικός στις πωλήσεις… ή κάθε μέρα που περνάει το ανοσοποιητικό μου θα είναι όλο και πιο δυνατό… ή το γόνατό μου θα πονάει όλο και πιο λίγο… ή κάθε μέρα που περνάει θα τρώω όλο και πιο λίγο… ή θα καπνίζω όλο και πιο λίγο… ή θα πίνω όλο και πιο λίγο αλκοόλ… ή τρώγοντας το τάδε τρόφιμο δεν θα παρουσιάζω αλλεργία…

Μπορούμε νοερά να κατεβούμε σκάλες (με κάθε σκαλοπάτι που κατεβαίνουμε χαλαρώνουμε ακόμα πιο βαθειά) και να βρεθούμε στον γαλήνιο τόπο που έχω περιγράψει στο στοχασμό και να ζητήσουμε βοήθεια (από Άγιο ή ασκητή ή επαΐοντα) ή να χαλαρώσουμε ακόμα πιο βαθειά.

Τέταρτο και τελικό στάδιο αυτοΰπνωσης:

Η έξοδος από την βαθειά χαλάρωση, δηλαδή από την αυτοΰπνωση γίνεται μετρώντας νοερά από το ένα έως το πέντε. Μετρώντας το ένα λέμε νοερά: τα μάτια μου δροσίζονται με δροσερό, φρέσκο, πεντακάθαρο, τρεχούμενο βουνίσιο νεράκι. Μετά την επομένη εκπνοή μετράμε το δύο και λέμε νοερά: όλο μου το σώμα αναζωογονήθηκε, χαλάρωσε. Μετά την επομένη εκπνοή μετράμε το τρία και λέμε νοερά: κάθε μέρα που περνάει θα είμαι πιο χαλαρός, πιο υγιής. Μετά την επομένη εκπνοή μετράμε το τέσσερα και λέμε νοερά: τα μάτια μου δροσίστηκαν, το σώμα μου αναζωογονήθηκε, νιώθω πολύ όμορφα, είμαι έτοιμος να ανοίξω τα μάτια μου. Μετά την επομένη εκπνοή μετράμε το πέντε και αμέσως ανοίγουμε τα μάτια μας νιώθοντας πραγματικά ανανεωμένοι.

Προσοχή, μπορεί να αυτοϋποβληθείτε σε όποια υποβολή θέλετε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η επιθυμία – υποβολή θα γίνει πραγματικότητα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να χαλαρώσετε βαθειά, αλλά ακόμη και τότε δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η υποβολή σας θα πραγματοποιηθεί.

Μετά την αυτοΰπνωση να δοκιμάζετε προσεκτικά και με όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις αν η υποβολή σας έγινε πραγματικότητα.

Εάν υπάρχει σοβαρή ψυχική ασθένεια να λαμβάνεται η άδεια του ψυχιάτρου για να κάνετε αυτοΰπνωση.