Αρκεί να έχεις αγάπη και σεβασμό στον εαυτό σου και στους άλλους! Αλλά, μετά, επειδή

30 Οκτωβρίου, 2020

Αναλωθήκαμε χρόνια να κυνηγάμε την κοινωνική αποδοχή. Να κρύβουμε, να υποτιμούμε, να αρνούμαστε όσα νιώθουμε και θέλουμε, για να συμβαδίσουμε με το μοντελάκι ζωής που άλλοι θεώρησαν πρέπον και άλλοι μας επέβαλλαν ως σωστό.

Μα όταν κοιτιόμαστε στον καθρέφτη δεν βλέπουμε τους άλλους, αλλά εμάς. Και είναι κρίμα να αποφεύγουμε από θλίψη να μας δούμε. Γιατί στο πρόσωπο μας αντικρίζουμε κάθε όνειρο που αφήσαμε να πάει χαμένο.

Κάθε μεγάλη ήττα που επιβάλλαμε στον εαυτό μας, καθώς δεν παλέψαμε ποτέ.

Γιατί η ζωή, μάτια μου, θέλει αγώνα. Θέλει θράσος, θέληση και διεκδίκηση!

Αλλιώς σε πάτησε η πλάκα, που λένε, κι άντε να ανασάνεις.

Οι άλλοι γεννήθηκαν με χίλια στόματα για να έχουν να λένε. Ε, και; Μήπως κι αν τα κάνουμε όλα όπως εκείνοι τα θεωρούν καλά, θα πάψουν να λένε; Ούτε καν!

Οπότε τι καταφέρνουμε με το να ζούμε την ζωή των άλλων;
Το απόλυτο τίποτα… Και μια δυστυχία άνευ προηγουμένου.

Γιατί η χειρότερη δυστυχία στην οποία μπορεί ένας άνθρωπος να καταδικαστεί, είναι να μετρά την ζωή που δεν έζησε. Όχι επειδή δεν τον άφησαν οι άλλοι, αλλά επειδή αυτός δεν την διεκδίκησε κόντρα σε όλους.

Γι’ αυτό ο καθένας μας πρέπει να μάθει να κλείνει τα αυτιά του στα δήθεν «πρέπει» και να ακούει την καρδιά του.

Να διώχνει τους φόβους του μακριά και να διεκδικεί την ζωή που του ανήκει.

Μόνος, αν χρειαστεί, κόντρα σε όλους! Μα ελεύθερος!
Δίχως τα δεσμά, δίχως ξένα όνειρα. Μόνο δικά του!

Γιατί όταν έρθει η ώρα να κάνει ταμείο, δεν θα φιλοτιμηθεί κανείς άλλος να πληρώσει το λογαριασμό… Γιατί, λοιπόν, να πληρώνουμε ξένα σπασμένα; Ας σπάσουμε τα δικά μας.

Σπάστε, λοιπόν, άφοβα. Γράψτε τους όλους και ζήστε όπως θέλετε… Κι ας λένε… Ποιος νοιάζεται;

Συντάκτης: New Generation Radio