Ολοσυνείδηση και το Βασίλειο του Θεού

Η ΟΛΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (η Ολική, η Ολόκληρη, η Ακέραιη, η Πλήρης Συνείδηση) είναι η ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙ-ΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, εντός της Οποίας και δια της Οποίας είναι ΔΥΝΑΤΗ κάθε «υποκειμενική» και «αντικειμενική» κατάσταση.

Κάθε Συνείδηση είναι ΑΥΤΗ Η ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Η εμμονή στην «διαφοροποίηση» οδηγεί στην «χωριστικότητα», στην «ατομικότητα», οδηγεί στην «σχετική», πλασματική πραγματικότητα.

Η απόρριψη της «ατομικότητας», της «χωριστικότητας», της «διαφοροποίησης», μας «επαναφέρει» στην ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Είναι Αντικειμενική Κατάσταση, είτε έχουμε επίγνωσή της είτε όχι. Είναι το «Απόλυτο Είναι», η Ύστατη Πραγματικότητα, η Ελευθερία, η Μακαριότητα. Είναι το Βασίλειο του Θείου. Το Βασίλειο του Θείου είναι έξω από τον χώρο και τον χρόνο.

Ονομάζουμε αυτή την Κατάσταση του Θείου, το Βασίλειο του Θείου, «ΟΛΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ», ως Δυνατότητα της Συνείδησης, ως Δυνατότητα που μπορεί να πραγματοποιήσει κάθε Συνείδηση, ως Δυνατότητα εντός της οποίας και δια της οποίας μπορεί να αναπτυχθεί κάθε Συνείδηση, ως Δυνατότητα Θείας Ζωής.

Η Βίωση της Απόλυτης Πραγματικότητας είναι μια Εμπειρία που Υπερβαίνει τους κόσμους. Είναι Εμπειρία υπερβατική, πέρα από την νοητική διαδικασία και γνώση, πέρα από την αισθησιακή δραστηριότητα, πέρα από το βιολογικό, υλικό, βίωμα.

Ονομάζουμε αυτή την Υπερβατική Εμπειρία της Θείας Κατάστασης, που Υπερβαίνει την νόηση «ΟΛΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ», ως Δυνατότητα Εμπειρίας του Θείου, ως Δυνατότητα Εξέλιξης της Συνείδησης, ως Δυνατότητα Τελείωσης της Συνείδησης, ως Δυνατότητα Θέωσης, (δυνατότητα που έχει πραγματοποιηθεί ιστορικά, από διάφορους ανθρώπους, σε διάφορες εποχές και τόπους).

Στην διάρκεια της ιστορίας έχει συσσωρευτεί μια τεράστια γνώση, εμπειρία, σχετική με το ΟΝ, την τελείωση του ΟΝΤΟΣ, κ.λπ.: Θρησκείες, Φιλοσοφίες, κ.λπ. Όλα αυτά, παρουσιάζουν ομοιότητες και διαφορές, και  αποτελούν την κοινή κληρονομιά του ανθρώπινου είδους.

Ονομάζουμε αυτή την συσσωρευμένη Γνώση, Εμπειρία, για την Πραγμάτωση της Θείας Κατάστασης «ΟΛΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ», ως Δυνατότητα μιας Γενικής Θεωρίας της Θρησκείας.

Τα Όντα (είτε είναι όντα των αόρατων κόσμων, είτε άνθρωποι του υλικού κόσμου) που βιώνουν την Απόλυτη Πραγματικότητα, «βρίσκονται» στο Βασίλειο του Θείου: Βιώνουν το Θείο, την Υπερβατική Πραγματικότητα, την Ελευθερία, την Μακαριότητα. Όλα αυτά τα Όντα αποτελούν  μια Ιερή Κοινότητα (άσχετα αν επικοινωνούν εξωτερικά  μεταξύ τους, ή όχι).

Ονομάζουμε αυτή την Κοινότητα των Όντων που βιώνουν αυτή την Κατάσταση του Θείου με το ίδιο Όνομα: «ΟΛΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ» ως Δυνατότητα μιας Ιερής Κοινότητας, Ανοιχτής σε Όλους, εντός της οποίας έχουν όλοι την Δυνατότητα να βιώσουν αυτή την θεία Κατάσταση και να «μοιραστούν» αυτή την Εμπειρία και με άλλα όντα.

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ

H ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ που μέσα της εκδηλώνονται όλες οι υποκειμενικές και αντικειμενικές καταστάσεις. Έτσι η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι ταυτόχρονα κάτι Ξέχωρο, Καθαρό Αιώνιο, Απέραντο, χωρίς Αρχή και Τέλος και ταυτόχρονα αποτελεί το Υπόβαθρο για κάθε υποκειμενική και αντικειμενική κατάσταση. Ενώ  ξεχωρίζει από κάθε άλλη κατάσταση, ταυτόχρονα σχετίζεται και υποστηρίζει κάθε άλλη κατάσταση.

Τα Όντα που Βιώνουν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ-ΤΗΤΑ σε όποια αντικειμενική κατάσταση κι αν βρίσκονται (σε όποιο πεδίο δηλαδή, σε όποιο κόσμο κι αν εκδηλώνονται) είναι σε Επαφή με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Βιώνουν την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και όχι τις δευτερογενείς εκδηλώσεις και είναι σίγουρο ότι εγκαταλείποντας τον εξωτερικό κόσμο θα συγχωνευτούν με το ΑΠΟΛΥΤΟ.

Όλα τα Όντα λοιπόν, σε όλους τους κόσμους, που βιώνουν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, βιώνουν το ΣΤΑΘΕΡΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ όλων των καταστάσεων, την ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αυτή η ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που μπορούν να βιώσουν όλα τα Όντα, σε όποιο κόσμο κι αν εκδηλώνονται εξωτερικά, είναι ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ. Το ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ είναι λοιπόν μία Πνευματική Κατάσταση που μπορούν να Βιώσουν τα Όντα, άσχετα αν εκδηλώνονται στο νοητικό, στο ενεργειακό, ή στο υλικό πεδίο.

Τα Όντα που βιώνουν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, άσχετα από τον εξωτερικό κόσμο στον οποίο εκδηλώνονται, ζουν ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ και αποτελούν ΜΙΑ ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. Ζουν έξω από τον χρόνο, έξω από τον χώρο κι ας εκδηλώνονται ταυτόχρονα και μέσα σε κάποιο εξωτερικό κόσμο.

Υπάρχουν πάντα Όντα που βιώνουν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, όλες τις στιγμές, κι αυτή την στιγμή του χρόνου στο υλικό πεδίο. Το ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ήταν, είναι και θα είναι πάντα, εδώ, τώρα, πέρα από όλους τους κόσμους και μέσα σε όλους τους κόσμους.

Η Είσοδος στο ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ είναι Βίωμα, Εμπειρία, Πραγμάτωση. Εισέρχεται κάποιος σε αυτή την Κατάσταση βιώνοντάς Την. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μπούμε Εδώ, ούτε ακολουθώντας κάποια θρησκεία, ούτε υιοθετώντας κάποια πίστη, ούτε τηρώντας κάποιο τυπικό, ούτε ομολογώντας κάποια θέση. Το ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ δεν έχει καμία σχέση με τις κοσμικές θρησκείες και εκκλησίες.

Όποιος βιώνει αυτή την ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ μιλά εκ μέρους αυτής της Κατάστασης και της Ιερής Κοινότητας αυτών που βιώνουν αυτή την Κατάσταση. Κανένας βέβαια δεν έχει καμιά αποκλειστικότητα. Το ΘΕΙΟΝ  δεν είναι ιδιοκτησία κανενός.

Όποιος μιλά, μιλά εκ των Έσω κι όχι από κάποια προσωπική αντίληψη. «Εμείς την ΑΛΗΘΕΙΑ που γνωρίζουμε μιλάμε κι αμαρτία δεν έχουμε, κι όποιος έχει αυτιά να ακούσει, ακούει»…

Η ΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ. Με αυτή την «ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ»   ταυτίζεται (ή συσχετίζεται, ανάλογα με την Αντίληψή μας) κάθε Συνείδηση, οποιαδήποτε Συνείδηση, άσχετα με το πόσο «εμφανίζεται» ξεχωριστή, απομονωμένη  (πρόκειται για μια απατηλή αντίληψη, για αυταπάτη…).

Η Συνείδηση είναι Άπειρη, χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς. Η Συνείδηση από μόνη Της θέτει περιορισμούς (δημιουργεί, συγκεντρώνεται, απορροφιέται, στους περιορισμούς) κι έτσι (μέσω αυτού του μηχανισμού) «μεταβαίνει» στους «ιδιαίτερους» κόσμους (νοητικό, αισθησιοκινητικό, υλικό) ή στις ιδιαίτερες καταστάσεις-επίπεδα λειτουργίας (νοητικό, αισθησιοκινητικό, υλικό).

Η Συνείδηση είναι ελεύθερη. Μπορεί να υπερβεί (να «απορρίψει», να ξεπεράσει, να καταργήσει) τους περιορισμούς  και να ξαναβρεί μέσα Της την Απόλυτη Ενότητά Της.

Η Συνείδηση «Είναι», και «Είναι» για πάντα, δεν εξελίσσεται, δεν πέφτει, δεν λυτρώνεται, δεν φωτίζεται. Όλη αυτή η κίνηση είναι η «μεταβολή των αντιλήψεών» Της. Η Μετάβαση από την Απόλυτη Αυτοσυνειδησία, από την Απόλυτη Ενότητα, από την Πληρότητα της Αντίληψης, από την Άπειρη Γνώση, την Ελεύθερη Δραστηριότητα, μέσα σε περιορισμένες καταστάσεις, είναι μια «συσκότιση» της Συνείδησης, μια «εικονική πτώση», μια «φανταστική μεταβολή»: Η Συνείδηση μεταβαίνει έτσι σε μια φαντασιακή πραγματικότητα, σε μια πλασματική πραγματικότητα (που, επειδή είναι «διυποκειμενική», προσδιορίζεται ως αντικειμενική -έτσι όλη η ανθρωπότητα μπαίνει μέσα στην ίδια αυταπάτη.  Αυτή είναι η Παγκόσμια Μάγια).

Η Συνείδηση «εμπεριέχει» μέσα Της όλες τις καταστάσεις, όλους τους κόσμους, όλες τις ιδιαίτερες εμπειρίες. Η Συνείδηση δεν «εμπεριέχεται» μέσα στις ιδιαίτερες πραγματικότητες που η Ίδια δημιουργεί (αυτή είναι απλά μια αντίληψη, μια αυταπάτη).

Με την «ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ» (όταν εκλαμβάνεται, κάθε υπέρβαση, ως «διαδικασία εξέλιξης») η Συνείδηση αντιλαμβάνεται ότι από Αυτήν εκκινούν όλα, σε Αυτήν καταλήγουν, Αυτή είναι το Όριο των πάντων. Ο Φωτισμός (η Αυτογνωσία ως «διαδικασία εξέλιξης») δεν  είναι παρά η απόρριψη των περιορισμών που η Ίδια η Συνείδηση είχε θέσει. Πρόκειται για μια εσωτερική αντίληψη που έρχεται, που συμβαίνει εκτός χρόνου και αποκαλύπτεται ποια είναι η Πραγματικότητα (ποια ήταν για πάντα η Πραγματικότητα) κι ότι μέχρι τώρα απλά δεν αντιλαμβανόμασταν…

Η ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Η Απόλυτη Πραγματικότητα, που ορίζεται με διάφορους τρόπους στις διάφορες θρησκείες, είναι η Ύστατη Πραγματικότητα που υποστηρίζει κάθε ύπαρξη, κάθε αντίληψη, κάθε βίωμα. Είναι η Καθαρή Ύπαρξη, είναι η Υπέρτατη Πνευματική Κατάσταση, η Ολοκληρωμένη Αντίληψη, η Πληρότητα της Ζωής, κ.λπ.

Οι «οντότητες» που βιώνουν την Απόλυτη Πραγματικότητα, είτε στους μεταφυσικούς κόσμους, είτε στο υλικό πεδίο, άσχετα από την θρησκεία που ακολουθούν… βιώνουν Μία Κοινή Πραγματικότητα κι αυτό το γεγονός δημιουργεί αυτόματα Μια Κοινή Συνείδηση, Μια Ιερή Κοινότητα… Αυτή η Ιερή Κοινότητα δεν έχει καμία σχέση με τις κοσμικές εκκλησίες των διαφόρων θρησκευμάτων…

Η Απόλυτη Πραγματικότητα είναι Εμπειρία, Βίωμα. Όσοι έχουν αυτή την εμπειρία, βιώνουν την Πραγματικότητα που υπάρχει πίσω από όλες τις προσεγγίσεις, πέρα από όλες τις περιγραφές. Όλες οι θρησκείες μιλούν για την Ίδια Πραγματικότητα. Μονάχα όμως όσοι έχουν βιώσει την Απόλυτη Πραγματικότητα το κατανοούν Αυτό…

Σύμφωνα με την «ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΟΛΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ» η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ.  Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ είναι η Αρχή, η Βάση και το Όριο κάθε Αντίληψης της Ύπαρξης. Από την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ «ξεκινά» η Αντίληψη της Ύπαρξης κι επεκτείνεται στο «περιβάλλον».  Η Συνείδηση (κάθε Συνείδηση) είναι η «Όλη Συνείδηση», Αιώνια, Ελεύθερη, Μακάρια… Η Συνείδηση είναι αυτοπροσδιοριζόμενη… Όλοι οι «περιορισμοί» είναι αυταπάτη…

Όσοι βιώνουν την Απόλυτη Πραγματικότητα όπως κι αν την ορίζει η θρησκεία τους, είναι Ένα με την Πραγματικότητα, ΕΙΝΑΙ η Πραγματικότητα. Όλοι αυτοί αποτελούν, συμμετέχουν και εκπροσωπούν την Ιερή Κοινότητα. Αντιλαμβάνονται ότι βιώνουν την Πραγματικότητα που βιώνουν και άλλοι, προερχόμενοι από άλλες θρησκείες.

Η Πραγματικότητα είναι Μία άσχετα πώς φτάνουμε σ’ αυτήν και πώς την Ονομάζουμε…