ΠΟΤΕ ΝΙΚΑΜΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

Κάθε φορά που δίνουμε χώρο στο φόβο να κατακτήσει το νου και την ψυχή μας.

Κάθε φορά που δεν ορθώνουμε το παράστημά μας όταν βλέπουμε μια αδικία, μια απρέπεια ή μια κακία.

Κάθε φορά που συμβιβαζόμαστε με λιγότερα απόσα αντικειμενικά μας αξίζουν.

Κάθε φορά που “ξεπουλάμε” τον εαυτό μας φτηνά.

Κάθε φορά που ξεχνάμε ότι οι αγαπημένοι μας είναι εδώ επειδή μας αγαπούν, όσο κι αν μας εκνευρίζουν κάποιες φορές.

Κάθε φορά που τα βάζουμε με τους αδύναμους και τους εύκολους “στόχους” στη ζωή μας.

Κάθε φορά που ξεχνάμε το δάσος κι ασχολούμαστε με το δέντρο που μας δίνει προσωρινές ευχαριστήσεις, κι έτσι θυσιάζουμε βαθύτερους στόχους και υψηλά ιδανικά που μας περιμένουν στο μέλλον.

Κάθε φορά που αντιστεκόμαστε να αποδεχτούμε την πραγματικότητα, όσο σκληρή κι αν είναι αυτή.

Κάθε φορά που επιτρέπουμε στα μικροπράγματα και τις ασημαντότητες να μας εκνευρίσουν.

Κάθε φορά που βαριόμαστε να ασχοληθούμε σοβαρά και να ψάξουμε λίγο περισσότερο εκείνα τα μηνύματα που στέλνει η καρδιά μετά από μια ατυχία, αποτυχία ή πισωγύρισμα.