Γλωσσικά τινα (Α’)
Αλίμονο στη γλώσσα μας –στην οποιαδήποτε, θα έλεγα, γλώσσα– που αρχίζει να ενσωματώνει ξένες λέξεις χωρίς προηγουμένως να τις προσαρμόζει στη μορφολογική –συντακτική και γραμματική– ιδιαιτερότητά της ώστε τα ξένα αυτά λεκτικά δάνεια να αφο-μοιώνονται δημιουργικά από το πλουσιότατο λεξιλόγιό της. Παλαιότερα, τα ξένα γλωσσικά δάνεια προσαρμόζονταν αυτομάτως στην ιδιομορφία των ελληνικών από τον λαό που αγνοούσε τις ξένες λέξεις και που εννοούσε να τα κλίνει όπως οποιαδήποτε άλλη ελληνική […]