φοίβος πιομπίνος

Όταν μεταδόθηκε τις προάλλες από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς πως ο έλληνας πρωθυπουργός θα απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, ανησύχησα σφόδρα κι έβαλα με το μυαλό μου χίλια δυο εφιαλτικά ενδεχόμενα, από τα μνημόνια και την έξοδο της χώρας μας από τη Ευροζώνη ώς τις ανέκαθεν προβληματικές σχέσεις μας με την Τουρκία. Τελικά επρόκειτο ευτυχώς για ένα απλό μήνυμα και όχι για διάγγελμα του πρωθυπουργού. Απλώς είναι πρόδηλο πως […]

Κατά την πρόσφατη ναυτική τραγωδία που σημειώθηκε στην Αδριατική, οι πλειονότητα των εκφωνητών ευχόντουσαν η όλη εφιαλτική περιπέτεια να έχει αίσιο τέλος. Εννοούσαν βέβαια ότι ευχόντουσαν να σωθούν όλοι οι επιβάτες του καιόμενου πλοίου, αφού έτσι κι αλλιώς αυτή η περιπέτεια δεν μπορούσε κατ’ ουδένα τρόπο να έχει αίσιο τέλος. Αγνοούσαν, ως φαίνεται, πως το επίθετο αίσιος χαρακτηρίζει αυτόν που προμηνύεται ή συμβάλλει σε θετική και ευτυχή κατάληξη, αυτόν που […]

Πώς το ύδωρ έγινε νερό; Η μεσαιωνική λέξη νερόν προέρχεται από το νηρόν, ουδέτερο του μεταγενέστερου επιθέτου νηρός που έχει την έννοια του «πρόσφατου, του φρέσκου» (κυρίως για ψάρια). Επειδή κατά τους βυζαντινούς χρόνους συνηθιζόταν να ζητούν ύδωρ νερόν, δηλαδή ύδωρ φρέσκο, επικράτησε με τα χρόνια, χάριν συντομίας, να χρησιμοποιείται στην καθημερινή ομιλία μόνο το επίθετο, το οποίο υπερίσχυσε του ουσιαστικού και το αντικατέστησε. Πώς ο ιχθύς έγινε ψάρι; Η […]

Ο βαθύς σεβασμός που νιώθουν οι ΄Ελληνες για τα ιερά και τα όσιά τους δεν τους επιτρέπει να υιοθετούν για το άτομό τους ονόματα που είναι πολύ φορτισμένα από θρησκευτική άποψη γι’ αυτούς. Εφόσον όμως θέλουν να τιμήσουν αυτά τα ονόματα, όταν τα αποδίδουν, μεταβάλλουν, προς διαφοροποίησή τους, τον τονισμό τους. ΄Ετσι, ενώ κανείς ορθόδοξος στο θρήσκευμα δεν διανοείται να φέρει το όνομα του Ιησού, μπορεί να φέρει εκείνο του […]

To ελληνικό πνεύμα δεν έπαψε ποτέ να αντιστέκεται σθεναρά στην όποια λυσσαλέα προσπάθεια εκβαρβαρισμού του. Η έμφυτη στους ΄Ελληνες αγάπη προς την τέχνη συνετέλεσε ώστε ευτυχώς να μην εφαρμοστούν αυστηρά τα διατάγματα του Θεοδοσίου Α’ ούτε το διάταγμα του 435 μ.Χ. του Θεοδοσίου Β’ του Μικρού, το οποίο διέταζε να καταστραφούν τα αρχαία ιερά. ΄Ετσι σώθηκαν τα αριστουργήματα της Ακρόπολης των Αθηνών, η οποία σημειωτέον διατηρούσε ώς τον 5ο μ.Χ. […]

Η τέχνη είναι ο πιο αδιάψευστος, ο πιο αξιόπιστος μάρτυρας μιας κοινωνίας και μοναδικός αφηγητής της ιστορίας. Όταν ένα προϊόν καλλιτεχνικής έκφρασης κατορθώσει να καταγράψει μιαν ιστορική στιγμή κάποιου εξέχοντος προσώπου ή ενός κοινωνικού συνόλου, είτε αυτό αφορά την καθημερινότητά τους, είτε ένα γεγονός μεγάλης σημασίας γι’ αυτά, και να την απαθανατίσει δια παντός, τότε έχουμε να κάνουμε μ’ ένα αληθινό έργο τέχνης. Η τέχνη δεν προπορεύεται της εποχής της, […]

Σε μια δοκιμασία που πέρασα με την υγεία μου, όταν επί τέσσερις νύχτες δεν μπορούσα να κλείσω μάτι από το βρογχικό άσθμα που με καταταλαιπωρούσε και όρθιος μετρούσα τις ατέλειωτες και βασανιστικές ώρες της αγρύπνιας ώσπου να ξημερώσει και το φως του ήλιου να έρθει να διαλύσει τουλάχιστον την αγωνία μου, εκείνο που με συντρόφευσε μοναδικά, που με στήριξε και μ’ έκανε να ξεχάσω κάπως τα βάσανά μου ήταν το […]

Στη Γαλλία του 19ου αιώνα οι προοδευτικοί πολίτες που ήταν ορκισμένοι αντιμοναρχικοί ως προς το φρόνημα ήταν παραδοσιακά βοναπαρτιστές, δηλαδή, αποκηρύσσοντας μετά βδελυγμίας τον βασιλικό θεσμό, συντάσσονταν με τη μνήμη ενός αυτοκράτορα, ο οποίος από αυτονομιστής της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Κορσικής, και αργότερα οπαδός της Γαλλικής επανάστασης που ήταν, ορίστηκε ΄Υπατος μέχρι που αυτοανακηρύχθηκε και στέφθηκε μόνος του Αυκράτορας και αιματοκύλησε την Ευρώπη, προδίδοντας όλα τα σκλαβωμένα έθνη που […]