Foivos

Τελικά πότε θα κυκλοφορήσουν πιο εκλαϊκευτικές ανακοινώσεις περί του ελληνικού γονιδιώματος για να πληροφορηθεί ο κόσμος ποιο είναι αυτό και σε ποιες πληθυσμιακές ομάδες ανευρίσκεται σήμερα αυτό; ΄Ετσι θα πάψουν να κυκλοφορούν πολλές ανεξέλεγκτες,   μη επιστημονικές πληροφορίες  και θα δοθεί σαφής, βιολογική απάντηση  σε διάφορες φήμες και χαρακτηρισμούς, άλλοτε ειρωνικούς κι άλλοτε πατριδοκάπηλους, γύρω απ’ αυτό το ζήτημα. Το λέω αυτό επειδή η επιστήμη ασχολείται πολλά ήδη χρόνια με την […]

Το επίθετο κρατικός,-ή, -ό δηλώνει 1. αυτόν που σχετίζεται  με το κράτος, που εντάσσεται στο σύστημα λειτουργίας του κράτους: κρατικός φορέας / κρατική υπηρεσία, - κρατική περιουσία / κρατικό έγγραφο, -  θέατρο 2. αυτόν που πραγματοποιείται, παρέχεται ή προκύπτει από το κράτος (τις λειτουργίες του κράτους) ή τελείται για το κράτος: κρατικός προϋπολογισμός / κρατική προστασία / κρατικές δαπάνες / κρατικά δάνεια. Το επίθετο δημόσιος, -α, -ο δηλώνει 1. αυτόν […]

Επανέρχομαι για τρίτη φορά στο καυτό ζήτημα των κλεμμένων από τους Γερμανούς ελληνικών αρχαιοτήτων κατά την περίοδο της Κατοχής οπότε, με το δίκαιο του ισχυροτέρου και επιπλέον του κατακτητή,  καταλήστευσαν, και αυτοί,  πάμπολλα, ακόμα και εντελώς δευτερεύοντα, αρχαιολογικά μουσεία της χώρας μας. Όπως έχουμε κι άλλοτε αναφέρει, η Διεύθυνσις Αρχαιοτήτων και Ιστορικών Μνημείων του Υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας είχε εκδώσει, ήδη από το1946, «εκ του Εθνικού Τυπογραφείου», βιβλίο με […]

  Θαρρώ πως  δεν είναι ανεδαφικό να υποστηρίξει κανείς πως η γερμανική βεντέτα μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας και την οδυνηρή γι’ αυτήν κατάληξή του Β’  Παγκοσμίου πολέμου, εβδομήντα χρόνια αργότερα, καλά κρατεί. Και εξηγούμαι. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από το κράχ του 1929 μέχρι την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, στην  πλειονότητα των ευρωπαϊκών κρατών εγκαταστάθηκαν δικτατορικά καθεστώτα, τα οποία έλαβαν σταδιακά φασιστική χροιά και συνεργάστηκαν απροκάλυπτα […]

Το ρήμα κλείνω σημαίνει κυρίως πως φέρνω μια πόρτα, ένα φύλλο παραθύρου, ένα σκέπασμα κ.λπ. σε τέτοια θέση, ώστε να μη μένει ελεύθερη η δίοδος (είσοδος ή έξοδος) ή να καλύπτεται το εσωτερικό επίπλου ή συσκευής: κλείνω την πόρτα / το παράθυρο / τη ντουλάπα / το ψυγείο κ.ά. Όπως και με άλλα ρήματα (δίνω – δίδω, λύνω – λύω, στέλνω – στέλλω κ.λπ.), τα περισσότερα σύνθετα διατηρούν τον αρχικό […]

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά χρησιμοποιούμε αβασάνιστα στη γλώσσα μας φράσεις ή συντάξεις άλλων γλωσσών (π.χ. γαλλισμούς, αγγλισμούς κ.ά.), που είναι εντελώς άχρηστοι στη Νεοελληνική. ΄Ενας τέτοιος νεολογισμός που χρησιμοποιείται πια κατά κόρον, από τη νεολαία κυρίως, είναι το επίθετο φανταστικός που, ενώ σημαίνει αυτόν που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, αλλά μόνο στη φαντασία (π.χ.  φανταστικοί εχθρoί) ή αυτόν που περιγράφει κάτι, το οποίο αποτελεί δημιούργημα της φαντασίας […]

Στην Αρχαία, τη Βυζαντινή και την Καθαρεύουσα τα ρήματα στους παρελθοντικούς χρόνους (παρατατικό, αόριστο και υπερσυντέλικο), εφόσον άρχιζαν από σύμφωνο, έπαιρναν ένα ε- : π.χ  λύω-έλυον (συλλαβική αύξηση)   και, εφόσον άρχιζαν από φωνήεν, έτρεπαν τα φωνήεντα α- και ε- σε η- : π.χ. ακούω-ήκουον, ελπίζω-ήλπιζον και το φωνήεν ο- σε ω- : π.χ. ορίζω-ώριζον (χρονική αύξηση). Στη Νέα Ελληνική η χρήση της ρηματικής αύξησης είναι διαφορετική: α) δεν χρησιμοποιείται […]